Donderdag 25 juni 2015
Oud Anders sluit het seizoen af met twee nieuwe fenomenen in de hedendaagse pop, de Britse zangers Benjamin Clementine en Richard Dawson. Beiden houden er eigenzinnige muzikale opvattingen op na en wijken zozeer af van de mainstream dat men zich kan verbazen over hun onmiddellijke succes. Of misschien toch niet? Ook een groter publiek is in staat oprechte gedrevenheid te herkennen en waardeert die eigenschap door muzikanten de sterrenstatus te verlenen.Hij eruit ziet als een ietwat slordiger versie van Grace Jones in haar beste jaren, Benjamin Clementine, en dat zal hem geholpen hebben om uit te groeien tot de nieuwe held van de muziekminnende jeugd. Aan deze lange, donkere reus van bijna twee meter zit geen sprankje vet. Hij doet weinig moeite om zijn atletische gestalte te verhullen; tijdens optredens kleedt hij zich hooguit in een lange, zwarte jas en een broek, en van schoenen heeft hij nog nooit gehoord. Naar eigen zeggen zou hij het liefst broek en jas weglaten, ware het niet dat hij niet op een confrontatie met de zedenpolitie zit te wachten. Maar het is een feit dat hij zich meer met zijn piano verbonden voelt naarmate hij minder kleren aan heeft. Hij noemt zichzelf een animistische muzikant die het heerlijk vindt om de kracht van zijn lijf onbelemmerd over te brengen op de pedalen van zijn instrument. Verder is hij het gewend om veelal blootvoets door het leven te gaan; noodgedwongen, want deze bohemien heeft armoedige tijden gekend, vooral toen hij voor een aantal jaren naar Parijs vertrok en daar als een Edith Piaf op elke straathoek zijn ballades ten gehore bracht. Met de Franse chansonnière wordt hij overigens regelmatig vergeleken. Zijn stem heeft dezelfde indringende kracht als de hare. Ook verwijzen critici wel naar de Nina Simone wanneer ze Clementine bespreken; dat is niet zo ver gezocht, want evenals de Amerikaanse soulzangeres begeleidt hij zijn expressieve vocalen met doorwrocht pianospel. Soul, dat heeft hij zeker, en dat is niet in de laatste plaats te danken aan zijn eigenaardige lyriek. Clementine is een belezen muzikant die poëtische songs schrijft. Hij bouwt zijn teksten op door archaïsche, formele woorden met up-to-date Engels slang te combineren. Markies de Sade wist het al: een mengelmoes van gepolijst taalgebruik en platvloerse uitdrukkingen levert een sprankelende stijl op waarmee het gezegde een ongekende kracht krijgt.
Van Benjamin Clementine hoort u komende zondag het openingsnummer ‘Nemesis’ van zijn dit jaar verschenen album ‘At Least For Now’
Klein, gezet, met kraaloogjes en een vlassig kabouterbaardje, de in Newcastle geboren Richard Dawson is in alles de tegenpool van zijn collega Clementine. Dat geldt zeker voor zijn muziek. Deelden de critici hem na de publicatie van zijn debuutalbum ‘The Magic Bridge’, en het vervolg ‘The Glass Trunk’ nog bij de folkzangers in, na het verpletterende ‘Nothing Important’ was men het spoor bijster. Hoe benoem je deze geluidsmassa van vele malen overgedubde, verwrongen gitaarklanken die nooit helemaal een ritme willen worden? De uit alle macht – en soms nonchalant uit de maat en uit de toon - geblèrde zanglijnen? Omdat het beestje nu eenmaal een naam moeten hebben, doopte men Dawson tot de Engelse Captain Beefheart. Zelf zegt hij dat hij ervan houdt om te experimenteren. Dat werd hem ingegeven toen iemand op zijn akoestische gitaar was gaan staan en het instrument na reparatie een hemeltergend geluid voortbracht, en dat beviel de zanger wel. Zo ziet u maar, grootse ideeën komen vaak voort uit onbenullige toevalligheden. Zondag kunt u naar het nummer ‘The Vile Stuff’ luisteren, een song die door de niet aflatende pogingen om tot herkenbare gitaarakkoorden te komen en ze vervolgens weer af te breken, klinkt als een ontspoorde goederentrein. Het duurt ruim zestien minuten en daalt op de luisteraar neer als een bezwering.
Met deze twee bijzondere zangers gaat Oud Anders de zomerstop in. Die laten we niet zo lang duren als vorig jaar: op zondag 6 september hopen wij u weer te mogen begroeten.
Playlist OUD ANDERS, zondag 28 juni 2015 of AAFM van 22.00 tot 23.00 uur
01. Nemesis - Benjamin Clementine - 4.31
02. Gogol Suite - Alfred Schnittke - 23.44
03. Tsjerne - Ljouwerter Skotsploech - 4.37
04. The Vile Stuff - Richard Dawson - 16.26
05. Circumnavigating the Sea of Shit - Paul Steenhuisen - 3.03
