Donderdag 28 november 2013
'Folk Music's Answer to Billie Holiday' werd ze wel genoemd, de Amerikaanse zangeres Karen Dalton; een lovend predicaat dat ze waarschijnlijk aan Bob Dylan te danken heeft. We kunnen woorden van gelijke strekking terugvinden in Dylan's autobiografie Chronicles. Amerika's belangrijkste folkrock zanger wist waar hij het over had, want hij kende haar goed van zijn wilde jaren in Greenwich Village. In deze artiestenwijk van New York, waar alles wat jong was, over creatief talent beschikte en vooral vrij wilde zijn zich begin jaren ’60 verzamelde, heeft Dylan verscheidene malen naast haar op het podium gestaan. Er bestaan unieke foto’s van de twee samen tijdens een concert. Uniek, omdat Dalton beslist een hekel had aan optreden. Voeg daaraan toe dat ze ook al niet veel moest hebben van opname sessies in de studio, en de factoren die haar een rol in de marge van de muziekgeschiedenis toebedeelden zijn daarmee verklaard.
Dalton's bijdrage aan de folk muziek bleef steken op twee officiële albums. Voor de meeste artiesten is dat niet genoeg om in de herinnering van het muziekminnend publiek te blijven voortbestaan. Gelukkig dat de pop archeologen er alles aan gedaan hebben om het materiaal op te graven dat ze zo links en rechts in een huiselijker omgeving opnam. Gelet op haar afkeer van al het gedoe rond de popmuziek kunt u er vanuit gaan dat haar stem op deze bootlegs het beste tot haar recht kwam. We horen hier een ontspannen zangeres.
Hoe klinkt die stem? We moeten er even aan wennen, want het is er niet een van dertien in het dozijn. Om Holiday er weer bij te halen: Dalton’s stem heeft inderdaad dezelfde, ietwat hese toon die ook Holiday bezat. We horen de klanken van iemand die lichtjes de keel toeknijpt tijdens het zingen. Rustig en gecontroleerd brengt ze haar liedjes, welhaast mijmerend, en ook dit moet Bob Dylan aangetrokken hebben. Die heeft immers vaak laten weten dat goede muziek niet bovenmatig explosief of gecompliceerd hoeft te zijn om tot uitdrukking te brengen wat diep gevoeld wordt. We mogen er dan ook van uitgaan dat Dalton een niet geringe invloed heeft uitgeoefend op de later zo succesvolle Dylan. Dalton’s belang voor de popmuziek moeten misschien dan ook niet zozeer aflezen aan haar geringe productie, maar eerder aan het voorbeeld dat ze stelde. Haar kalme expressiviteit werd door velen nagevolgd. Zoals dus door Bob Dylan.
Karen paste met haar slanke verschijning en lange, zwarte haar – haar moeder was Cherokee indiaanse - precies in een vooruitstrevende Greenwich Village, dat in haar tijd een modeplaatje liet zien van een zich ontwikkelende hippiedom. Dat intrigerende uiterlijk raakte echte al spoedig in verval. Naast haar stem deelde ze namelijk nog iets anders met Billie Holiday, en dat was diens voorliefde voor drugs en alcohol. Voor Dalton geen zelf ondernomen of door anderen opgelegde ontwenningskuren; drugs zouden haar fataal worden. Naar verluidt stierf ze op 56-jarige leeftijd aan aids.
We laten u in de Oud Anders uitzending van zondag "Blues On The Ceiling" horen. Deze song staat op haar album "It's So Hard to tell Who's Going to Love You the Best" uit 1969. Het is slechts één nummer van deze raadselachtige zangeres, maar daar zullen we het in de toekomst niet bij laten.
Playlist OUD ANDERS, zondag 1 december 2013 op AAFM, van 22.00 tot 23.00 uur
01. Drugstore Rock`n Roll - Janis Martin - 2.06
02. Johann Sebastian Bach: O Gott Du Frommer Gott (Partita IX) - Blindman Saxophone Quartet - 2.58
03. Blues On The Ceiling - Karen Dalton - 3.06
04. Nuages Noirs - Edison Denisov - 7.35
05. Any Rags - Pete Hampton & Laura Bowman - 2.30
06. Pierre de la Rue: Myn Hert Altyt Heeft Verlanghen - Blindman Saxophone Quartet - 1.59
07. Sämäni - Mugam Ensemble Jabbar Karyagdy - 3.58
08. Malted Milk - Eric Clapton - 3.37
09. One of These Days - Pink Floyd 6.00
10. Buona Sera - Louis Prima - 2.58
