Vrijdag 8 november 2013
We schrijven zondag 18 juni 1967, de laatste dag van het beroemde Monterey Popfestival. Die dag zou aangemerkt kunnen worden als De Strijd der Giganten. Optredens van Ravi Shankar en Jimi Hendrix stonden immers op het programma. East meets West; wie mocht er aanspraak maken op de titel ‘Grootste Magiër van de Snaren’? Shankar verbijsterde jong Amerika, dat hem tot dan toe nog niet kende, met een vier uur durend sitar concert in de middag. Hendrix deed het ’s avonds nog eens dunnetjes over, ook al zal zijn theater act een grotere indruk gemaakt hebben dan zijn spel; tijdens zijn gedenkwaardige show stak hij namelijk zijn gitaar in de brand. Ongetwijfeld kent u de beelden ervan. Nou zal dit laatste wapenfeit beslist niet als een reactie op Shankar’s virtuoze optreden bedoeld zijn. Maar heel ondeugend volgen we hier nu even een speels opzetje van de verbeelding en stellen we ons Jimi voor, die na het horen van de meester uit India beseft dat hij diens vingervlugheid nooit zal kunnen evenaren. Gefrustreerd verbrandt hij vervolgens alle gitaren achter zich.
Onzin natuurlijk. Jimi stond niet bekend als een jaloers mens. Integendeel, net zoals zijn landgenoot Bob Dylan bewonderde hij muzikanten die een en ander in hun mars hadden. Het is waarschijnlijker dat hij ergens tijdens het festival gezellig heeft zitten jammen met zijn oosterse evenknie.
Die vingervlugheid van de duivelskunstenaar uit India kunnen we met een prachtig voorbeeld illustreren. Kijkt u naar onderstaande video en u weet wat we bedoelen. Het is een fragment van Ravi Shankar’s optreden te Monterey. Zijn handen vliegen over de snaren van zijn instrument, en wel in zo’n hoog tempo dat het aan de vleugelslag van een kolibrie doet denken. Zo snel gaat het, dat die vleugels alleen nog maar als een wazige, vage vorm gezien worden. En zo is het met Ravi Shankar. U weet dat hij vingers heeft, maar u zou het niet zeggen.
Na Monterey begon Shankar’s invloed op het wereldwijde rockgebeuren zich gestaag uit te breiden. De vreemde, rijke klanken uit het oosten sloten naadloos aan bij de psychedelische cultus binnen de populaire muziek van midden en eind jaren zestig. Ook George Harrison kreeg interesse voor de sitar en zou zelfs samen met Shankar optreden tijdens het concert voor Bangladesh in 1971.
Ravi Shankar is tot aan zijn dood toe op hoog niveau blijven spelen. Tijdens de uitzending van Oud Anders laten wij u een compositie van het album The Living Room Sessions vol. 1 horen. Dit album werd in 2011 opgenomen. De man was toen 91 jaar (!) en had nog niets van zijn oorspronkelijke kracht verloren. Shankar was gezegend: voor hem geen vingers die, trillend van ouderdom, af en toe een snaar missen. Nee, de grijze goeroe bleef spelen zoals de kolibrie vliegt.
Voor bovengenoemd album ontving Shankar postuum een Grammy. Die kreeg hij tegelijkertijd met een Grammy voor Lifetime Achievement. Zijn dochters Anoushka Shankar en Norah Jones namen de onderscheiding voor hun vader zestig dagen na diens overlijden in ontvangst.
Playlist OUD ANDERS, zondag 10 november 2013
01. The Penguin - Estradasphere - 2.43
02. Sanjo I movement 2 - Baudouin de Jaer - 2.48
03. Traditional Blues - Bob Brookmeyer - 2.36
04. Children Of The Grave - Black Sabbath - 5.17
05. Raga Kedara - Ravi Shankar - 3.27
06. Three Black Feathers - Bella Hardy - 3.59
07. Gaude Syon - Diabolus in Musica - 4.15
08. Smuggled Mutation - Estradasphere - 4.43
09. Isn't It Romantic! - Bob Brookmeyer - 2.37
10. Pieces froides - Air a faire fuir, No. 3 - S'inviter - Erik Satie - 3.45
11. Beautiful Love - Anita O'Day - 2.39
