Donderdag 20 april 2023
De Duitse elektronische groep Tangerine Dream, behorende tot de zogeheten Berlijnse School uit het begin van de jaren ‘70, heeft een aantal goede platen gemaakt. We noemen er een paar: Alpha Centauri, Zeit, Atem, Phaedra, Rubycon - en vooruit, Ricochet. Daarna werd de groep voor mij persoonlijk steeds minder interessant; meer en meer gingen de bandleden de kant op van ietwat zouteloze new age. En dat was niet wat de alternatieve jongeren van het begin van de jaren ’70 zochten. Zij wilden als het ware bedwelmd worden door de klanken van de muziek en naar een andere wereld gevoerd worden. Wel, dat lukte prima met de eerste drie TD albums van bovengenoemd rijtje, zij het dat de sombere dreiging die uitging van Zeit en Atem eventueel een minder geslaagde trip kon opleveren. Ik heb althans mensen gezien die er niet tegen konden en handenwringend deze platen aanhoorden.Zelf heb ik een live optreden van de groep bijgewoond in de Amsterdamse Melkweg, 1976. Ik herinner me dat de hele zaal vergeven was van de hasj- en marijuhanadampen. Dat hoorde er nu eenmaal bij in die tijd. Wat me vooral bijstaat is dat de muziek af en toe ondragelijk luid werd. Misschien was dat een reactie van de bandleden toen ze merkten dat er gelachen werd onder het publiek. Gelachen? Waarom vond men het optreden van de band dan zo hilarisch? Daar is een eenvoudige verklaring voor; we zagen drie mannetjes die met de rug naar de zaal ingebouwd zaten tussen flathoge synthesizers en andere apparatuur. Die mannetjes drukten zo hier en daar een knopje in en meer niet. Een flink deel van het publiek was zoiets niet gewend; je verwacht gitaristen en zangers die een sexy dansje uitvoeren en de zaal opzwepen. Daar in de Melkweg zaten er echter een paar stenen beelden op het podium die nauwelijks bewogen. Er was geen enkele communicatie met de concertbezoekers. Afijn, nog zie ik voor me dat één van de drie bandleden ergens aan begon te draaien bij de eerste lachsalvo’s, waarna het volume zo ongeveer verdriedubbelde. Alsof de band wilde zeggen: ‘jullie lachen ons uit? OK, dan blazen we jullie trommelvliezen op’. Foei. Met de handen over de oren heb ik het overleefd.
Eh...toch blij dat ik ze gezien heb, die jongens van Tangerine Dream.
Blij dat ik ze gezien heb, en ook gehoord. Dat laatste dan wel liever op de plaat in mijn kamer, want dan kon ik het volume zelf regelen. En die eerste LP’s zijn toch heus wel de moeite waard. Zeit en Atem mogen dan wat vervaarlijk klinken - je houdt ervan of niet - maar Phaedra, Rubycon en Ricochet worden steeds melodieuzer. Edgar Froese en de zijnen konden echt wel wat.
Zondag 23-04-’23 hoort u het tweede deel van Ricochet. De plaat werd in 1975 op de markt gebracht als een live opname. Dat was strikt genomen enigszins bezijden de waarheid: het album bestaat uit een collage van studio recordings en een paar delen uit live concerten. Over de titel van de plaat zijn de meningen verdeeld; Ricochet kan verwijzen naar een afketsend schot dat minstens twee muren raakt, maar er wordt ook beweerd dat de groep de naam ontleende aan een voorloper van de game computers. Hoe dan ook, Ricochet is lekkere muziek om naar te luisteren. Tangerine Dream wist als weinig andere groepen wat ze met sequencers konden doen, en hebben zodoende een grote invloed uitgeoefend op de populaire elektronische muziek.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 23 APRIL 2023 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 For My Daughter - Ahmad Jamal - 3.34
Jazzpianist Ahmad Jamal is op 16 april j.l. overleden. Hij was een grootheid in de jazz, en dat hoort u in zijn nummer For My Daughter van zijn album Crystal uit 1987
02 Such A Night - The Band (feat. Dr. John) - 4.44
De legendarische folk-country-bluesrock groep The Band, die veelvuldig samenwerkte met Bob Dylan, nam afscheid van hun miljoenen fans in 1976. Hun laatste live concert hebben ze opgenomen en noemden dat album The Last Waltz. We draaien het nummer Such A Night van die plaat. Dr.John uit New Orleans speelt mee
03 Ricochet Part Two - Tangerine Dream - 21.05
- zie artikel -
04 Mountain - Chick Corea & Bela Fleck - 3.53
We kunnen de samenwerking tussen deze twee virtuozen niet genoeg roemen. We hebben u de laatste weken regelmatig iets laten horen van hun album The Enchantment uit 2007, doodgewoon omdat u en ik er blij van worden. We zullen niet rusten totdat we alle nummers van die plaat hebben laten horen. Hier dus Mountain!
05 Stella Splendens in Monte - Jordi Savall & Hesperion XX - 7.26
Jordi Savall en zijn ensemble Hesperion XX vertolken een compositie uit het liedboek Llibre Vermell de Montserrat, een manuscript dat ergens tegen het einde van de 14e eeuw een aantal middeleeuwse religieuze songs verzamelde. Het ‘Rode Boek van Vermell’ is een compilatie van liturgische, informatieve en instructieve teksten rond de Mariaverering in Montserrat. U gaat luisteren naar Stella Splendens In Monte, oftewel de stralende ster in de berg
06 Heron Blue - Sun Kil Moon - 7.38
De Californische Indierockband Sun Kil Moon heeft zich vernoemd naar de beroemde Koreaanse superlichtgewicht bokser Sung Kil Moon. Hun nummers zijn beslist wat minder agressief dan de vechtsport waar de bandleden blijkbaar belangstelling voor hadden. Heron Blue is van hun succesvolle album April uit 2008
07 Piano Sonata in B flat major, D 960; 2. Andante sostenuto - Franz Schubert - 8.00
Vladimir Horowitz, een van de grootste pianovirtuozen van de 20 eeuw, geeft hier een schitterende vertolking van het andante sostenuto uit Schubert’s Piano Sonata in B flat major, D 960. Schubert werd slechts 31 jaar oud, maar die luttele jaren waren blijkbaar genoeg om reeksen onbsterfelijk mooie melodieën te schrijven...!
