Donderdag 24 november 2022
Voetbal kan me meestal niet zo bekoren. Het spelletje boeit me niet bijzonder. Liever kijk ik naar schaatsen, atletiek of tennis. Eens per twee jaar maak ik echter een uitzondering: als er een EK of WK voetbal aan de gang is volg ik dat met veel plezier. Dergelijke toernooien zijn overzichtelijk. Ze duren ongeveer drie weken en dan weet je wie er gewonnen heeft. Zoveel geduld kan ik nog wel opbrengen. Voor de rest laat ik deze sport links liggen. Nu ja, ik kijk wel eens met een half oog naar wat fragmenten uit de Engelse Premier League. Daar wordt volgens mij het spectaculairste voetbal ter wereld gespeeld. Er moeten helaas de nodige kanttekeningen geplaatst worden bij de lopende editie van het WK. Er is veel over te doen geweest. Volgens velen had het evenement nooit in Qatar mogen plaatsvinden. Daar zijn een hoop sportieve en politieke redenen voor. Ten eerste, het is doodgewoon te heet op die zandplaat daar. Dat wordt dan wel opgelost met gigantische airco systemen, maar toch – je hoeft er als een atleet die dergelijke temperaturen niet gewend is maar een uurtje over straat te lopen of je zou bij wijze van spreken al met een zonnesteek in het ziekenhuis opgenomen moeten worden. Verder heeft het land geen voetbaltraditie; het gaat niet aan om ‘s werelds belangrijkste soccer toernooi te organiseren in een staatje dat tot nog toe nooit iets met de sport heeft gehad.
Dan zijn er die 15.000 doden onder de bouwvakkers. FIFA-baas Gianni Infantino zegt dat het er maar drie waren. Tja, hoe infantiel kun je zijn, baasje. Als je nou nog niet weet dat alles, maar dan ook alles wat er gedurende vele decennia in die schatrijke woestijnstaten uit het zand is verrezen het leven heeft gekost aan vooral veel arme Palestijnen, dan moet je toch echt de archieven van Amnesty International eens raadplegen. Die belichten de Arabische ‘steun aan de Palestijnse zaak’ van een andere kant.
En dan dit: het zijn niet alleen de mensenrechten van arbeidsimmigranten die ernstig geschonden worden in een land als Qatar. Ook zij die anders geaard zijn kunnen er niet rekenen op een normaal leven. Homoseksuelen en transgenders lopen het risico op een gevangenisstraf van eventueel drie jaar, of erger nog als ze betrapt worden in een van de strengst gelovige delen van het land.
Kortom, er is heel wat mis in Qatar. En ik ben hypocriet genoeg om de misstanden als boven beschreven terzijde te leggen en van de wedstrijden te gaan genieten. Tja, het is lastig; hoe consequent moet je zijn? Niet kijken? Voor die ene keer in twee jaar vind ik voetbal leuk. Ik kijk dus met enige gewetenswroeging, en doe als altijd een paar voorspellingen die de plank volledig misslaan. Met veel genoegen deel ik u dan ook mede dat we gelijk gaan spelen tegen Ecuador, en met 0-1 gaan verliezen van Qatar. Dat laatste zou de grootste blamage zijn in de voetbalgeschiedenis van Oranje, maar goed voor de Nederlandse samenleving: Qatarese oliesjeiks, dol van dankbaarheid, lossen voor ons dan wel eventjes de energiecrisis op. Er komen dan scheepsladingen olie en gas deze kanten op. Tegen dumpprijzen natuurlijk. Nu ja. U begrijpt dat ik hier met de nodige ironie spreek.
Genoeg over de WK perikelen. Alles is altijd anders dan het zou moeten zijn, en om dat te bekrachtigen hebben we zondagavond muzikaal gezien een uiterst toepasselijk nummer voor u in petto. Het gaat hier om het project Antireality uit Letland, waarvan de composities soms uitgevoerd worden door een meermansband, en soms door een solo artiest. Erg veel duidelijkheid verschaft het internet niet over de personen die er schuilgaan achter de naam van dit project. De frontman, wie hij dan ook is, noemt zichzelf Antirealist. Er wordt door hem en/of anderen met feedbacks, frequentiegeneratoren, veldopnames en tape manipulaties gewerkt. U hoort dan bepaald geen Bach; dit is Noise van de heftigste soort. Hoe mensen zoiets in elkaar kunnen draaien gaat uw en mijn verstand te boven. Toch heeft het nummer Veco Cehu Atbalss III, te vertalen met ‘de echo van oude werkplaatsen’, iets fascinerends. Het gaat voorbij aan alles wat we als normale muziek ervaren. Qatarese voetbalstadions als oude werkplaatsen, 15.000 doden als echo daarvan... u ziet dat mijn verbeelding hier met me op de loop gaat.
Troost u: naast de onvoorstelbare herrie van Antireality heeft Oud Anders zondag een hele reeks mooie melodieën te bieden...
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 27 NOVEMBER 2022 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Duality/Crepúsculo - Andreas Ulvo - 5.29
Twee fraaie nummers van de Noorse jazzpianist Andreas Ulvo, die heel klassiek klinkt. De tracks zijn van zijn album Light and Loneliness uit 2010. Overigens is deze musicus ook een internationaal erkend fotograaf
02 Asayesh - Shadi Fathi & Bijan Chemirani - 4.56
Asayesh van Shadi Fathi, een vrouwelijke setar speler, en van percussionist en saz speler Bijan Chemirani vindt u op hun album Awat, uitgegeven in mei van dit jaar. Zij zijn beiden muzikanten met een Iraanse achtergrond. Dat hoor je ook in hun ritmische en melodieuze muziek
03 Vurria Crudel Tornare - Gyan Leonardo dell’Arpa (Ensemble Oni Wytars) - 4.06
Het ensemble Oni Wytars verbindt de vroege klassieke muziek van de Orient en het Westen. Een vergelijking met grootmeester Jordi Savall, die al jarenlang hetzelfde doet, is hier op zijn plaats
04 Suite For Band I-VI - Alan Hovhaness - 8.37
Alan Hovhaness, geboren in Amerika maar komende uit een Armeense familie, is misschien wel een van de meest onderschatte – en voor insiders toch meest geliefde! - componisten van de 20e eeuw. Hij maakte op geheel eigen wijze gebruik van allerlei Aziatische invloeden in zijn werk. Zondagavond 27-11-’22 presenteren we zijn volledige Suite For Band, uitgevoerd door het Central Washington University Wind Ensemble o.l.v. Keith Brion
05 Veco Cehu Atbalss III - Antireality – 8.52
Over dit nummer kunnen we maar één ding zeggen: o jee. De klanken van de groep Antireality gaat alle kanten op, behalve die van normale muziek. Noise van de ergste soort is wat u hier hoort. Wel heel interessant als u er geduld voor heeft en ’n keer wat anders wilt. Veco Cehu Atbalss betekent ‘de echo van oude werkplaatsen’
06 Sensimilia - Michael Chapman - 5.13
Melodieuze gitaarmuziek van de Britse virtuoos Michael Chapman, die we de laatste paar weken regelmatig hebben laten horen. Hij heeft genoeg te bieden, dus voorlopig zijn we nog niet op hem uitgekeken. Sensimilia is van zijn 2cd compilatie Trainsong: Guitar compositions 1967 tot- 2010
07 Karube - Arnaud Dolmen Quartet - 6.33
Een fusie van jazz en traditionele klanken uit Guadeloupe is wat het kwartet van percussionist Arnaud Dolmen u biedt. Arnaud is zelf afkomstig uit Guadeloupe, maar woont en werkt al enige tijd in Parijs. Karube is van zijn album Tonbé Lévé uit 2017
08 O Mors, Quam Amara Est - Giaches de Wert - 6.02
‘O dood, die zo bitter is’ – zo moeten we de titel van de niet zeer bekende Renaissance polyfonist Giaches de Wert (1535 – 1596) vertalen. Hij was van Franco-Vlaamse afkomst, maar voornamelijk actief in Italië. Ja, die componisten van vroeger tijden reisden wat af...
09 Tangente Finale - Fanfare Pourpour - 4.55
Vorige week zijn we onze uitzending begonnen en geëindigd met een nummer van de Canadese alternatieve fanfare band Fanfare Pourpour. We eindigen nu ook weer met hen: Tangente Finale van hun debuutalbum Tout le Monde uit 1999
