Donderdag 12 mei 2022
De eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival heeft me niet echt kunnen boeien. Er waren een paar liedjes die ik boven de rest uit vond steken, maar het feit dat ik me nu al niet meer herinner uit welke landen die interessantere inzendingen ook al weer kwamen zegt genoeg. Hopelijk wordt het vandaag, dd. 12 mei 2022, beter met het tweede deel.Ja, vorig jaar mochten we in alle opzichten genieten van een geslaagdere editie. Niet alleen vanwege de songs, maar zeker ook door de presentatie. Probeer maar eens de glamour van Chantal Janzen, Edsilia Rombley en vooral die van de populaire vlogger Nikkie de Jager te overtreffen. Deze drie hebben het showen in hun botten zitten.
Misschien wordt het nog wat. En laat alsjeblieft de Oekraïne niet winnen. Ze zijn de gedoodverfde nummer één, maar waarom eigenlijk? Ten eerste vind ik het nummer niet denderend; Go-A wist er vorig jaar heel wat meer van te maken met hun opzwepende liedje Sjoem. Ten tweede zie ik nog niet zo gauw een einde komen aan de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne. Hoe kun je een festival als Eurovisie van de grond trekken in een land dat zo langzamerhand met de grond gelijk wordt gemaakt? Bovendien denk ik niet dat de Oekraïense regering erop zit te wachten om ca. 30 miljoen uit te geven aan een Europees feestje, daar waar ze elke cent nodig hebben om hun manschappen te bewapenen en te bevoorraden. Laten we nog maar zwijgen over de kosten van de heropbouw van het land, wanneer de bittere confrontatie eventueel morgen zou stoppen. Let wel, het is niet zo dat ik het de Oekraïners niet gun. Van mij mogen ze winnen. Van mij mag iedereen op de eerste plaats eindigen, tenzij ik zelf een duidelijke favoriet heb. Dan vind ik dat de rest niet mag winnen. Afijn, vooralsnog heb ik die niet.
Verder: S10 uit Nederland brengt een nummer dat best aardig klinkt. Ze deed het ook goed. In die zin is ze terecht door naar de finale. Ik denk echter niet dat ze hoger uitkomt dan plaats acht of negen.
Genoeg over het Eurovisiesongfestival. Als tegenhanger van het evenement in Turijn presenteren we u zondagavond – wanneer het festijn alweer afgelopen is – een duet tussen de stemkunstenaars Tomomi Adachi uit Japan en Jaap Blonk uit Nederland. We waarschuwen u alvast: wat u te horen krijgt heeft niets, maar dan ook helemaal niets te maken met songfestival liedjes, en eigenlijk niets met muziek in het algemeen. De heren grommen, grauwen, knarsen en piepen, daarbij geholpen door realtime elektronica die alle geluiden die ze uit hun kelen weten te persen nog eens extra vervormen. Horen en zien vergaat u. We draaien een fragment uit hun First Dialogue, dat we nog het beste kunnen omschrijven als een vocale vechtpartij tussen twee aliens. De artiesten laten elkaar alle hoeken van de studio zien. Is het mooi? Allicht niet. De gemiddelde toeschouwer zou nauwelijks weten hoe snel hij zich uit de voeten moet maken, mocht hij per ongeluk in een gig van deze twee krijsende matadoren terechtkomen. Het is mogelijk dat hetgeen u rond 19.30 uur gaat horen u al heel snel naar de knop van radio of pc doet grijpen, tenzij u openstaat voor iets uiterst ongewoons dat zijn eigen schoonheid heeft.
Een andere tegenhanger van Eurovisie is het merkwaardige Effervescing Elephant van Syd Barrett, uitgebracht op het album Barrett uit 1970. Men neemt aan dat de gewezen frontman van Pink Floyd dit nummer als kind schreef. De song neemt de vorm aan van een Cautionary Tale (een waarschuwend verhaal), een soort kindersprookje dat populair was in de 19e eeuw. Deze verhaaltjes lopen steevast verkeerd af omdat degene die op zijn hoede moet zijn te weinig acht slaat op het gevaar.
Zo vertelt een volwassen olifant aan baby olifant dat hij voorzichtig moet zijn, want er ligt een tijger op de loer. De hele jungle is in rep en roer door dit verontrustende nieuws, maar baby olifant denkt dat hij niet meer hoeft te doen dan gewoon thuisblijven. U raadt het al, op het eind van het liedje wordt de kleine opgegeten. Wat het nummer zo goed maakt is de sardonische manier waarop Barrett het zingt; leedvermaak en sarcasme druipen af van het lied dat in eerste instantie maffe lol lijkt te verbeelden. Nee, dat is geen materiaal voor het Eurovisiesongfestival. Daar moet gezongen worden over mooi verdriet, blijdschap of hoop. Geen gemenigheid alstublieft, mr. Barrett!
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 15 MEI 2022 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Sonata K27 L449 - Domenico Scarlatti - 3.56
Een bekende pianosonate van Domenico Scarlatti, gearrangeerd voor gitaar. Manuel Barrueco is de uitvoerder
02 Eastern Blues - Chris Hinze - 6.40
Dwarsfluitist Chris Hinze en de Indiase bansuri speler Raghunath Seth spelen Eastern Blues voor u, dat u kunt vinden op Hinze’s album Flute Summit. Aan dat album werkten de Japanse shakuhachi speler Ichori Seki en de Chinese Ti Tzu speler Yu Xun Fa mee. Vier muzikanten dus, die allen een soort dwarsfluit bespelen
03 Prst, Roka, Laket - Kaja Draksler - 5.04
In Otherness Oneself, zo heet het nieuwste album van de inventieve Sloveense jazzpianiste Kaja Draksler. Het is dit jaar uitgegeven. U hoort het nummer Prst, Roka, Laket van die plaat
04 Iko Iko - Dr. John - 4.08
Nog een geweldige pianist, maar dan wel in een heel ander genre: Dr. John (The Night Tripper) maakte een mix van blues, boogie woogie en rock ’n roll. Hij ws een van de sterren van de New Orleans muziekscene
05 X stat eight - Spires That In The Sunset Rise - 5.05
De Amerikaanse psychedelische folkband Spires That In the Sunset Rise bestaat tegenwoordig uit het duo Kathleen Baird en Taralie Peterson. Het nummer X stat eight staat op hun album House Ecstatic (Cover Your Blood) uit 2019, waar we tot nu toe nog niets van gedraaid hebben
06 Chitrali Gana - Syed Fakir Kahn - 4.09
Syed Fakir Kahn uit Noord-West Pakistan bespeelt de driesnarige setar, een traditioneel Oud-Perzisch instrument
07 Piano Trio No. 1- III. Presto - Lera Auerbach - 5.04
Het presto uit het Piano Trio no. 1 van de Russische componiste en schrijfster Lera Auerbach mag met recht een presto genoemd worden; het heeft een duizelingwekkende vaart. Het Delta Piano Trio voert het hier uit
08 Tossing and turning - Ivy League - 2.26
De Ivy League was een Engels trio dat in 1965 twee top 10-hits op de UK Singles Chart had. Het geluid van de groep werd gekenmerkt door rijke, driestemmige vocale harmonieën. Tossing and turning is verreweg hun bekendste nummer
09 First Dialogue (fragment) - Tomomi Adachi & Jaap Blonk - 8.12
- zie artikel -
10 I Got To Cross The River Jordan - Blind Willie McTell - 4.38
Slide gitaar spelen op de twaalfsnarige gitaar, dat hoor je nu ook weer niet zoveel mensen doen. De vooroorlogse bluesmuzikant Blind Willie McTell kon het; en geweldig zingen kon hij ook. I Got To Cross The River Jordan werd in 1940 opgenomen
11 Lauda 4 Oi Me Lasso - Gavin Bryars - 4.54
De Britse componist Gavin Bryars heeft een paar platen gemaakt met zijn moderne visie op muziek uit de Renaissance. Oi Me Lasso, het titelnummer van zijn album Oi Me Lasso, laat fraaie vokale muziek horen die geïnspireerd is op het 14e eeuwse Cortona manuscript.
12 Effervescing Elephant - Syd Barrett - 1.36
De song Effervescing Elephant van de eerste frontman van Pink Floyd is tegelijkertijd snerend, sarcastisch, ontroerend en grappig. Het is een hoogst merkwaardig nummer zoals alleen Barrett dat kon maken
