Donderdag 28 april 2022
Let op: zondagmiddag 8 mei ’22 treedt Chris Hinze op in Theater Hof 88 te Almelo. Deze dwarsfluitist behoort gezien zijn enorme staat van dienst inmiddels tot een select groepje eminenten binnen de Nederlandse muziek wier naamsbekendheid tot ver buiten onze landsgrenzen reikt. Wereldberoemde Nederlandse muzikanten, dat zullen er heel wat meer zijn dan ik zo voor de vuist weg op kan noemen, maar hier zijn er een paar: de rockbands Golden Earring en Cuby + Blizzards, de klassieke componisten Jan Pieterszoon Sweelinck en Louis Andriessen, en niet te vergeten de dirigenten Bernard Haitink en André Rieu. Mogelijk merkt u nu ietwat verbolgen op dat u dit lijstje met groot gemak zou kunnen uitbreiden. Dat kunt u ongetwijfeld; dit rijtje somt de artiesten op die mij persoonlijk onmiddellijk te binnen schieten. Hinze is dus een van hen.De discografie van Chris Hinze gaat helemaal terug naar 1967, toen hij deel uitmaakte van het Trio Dick van der Capellen. De plaat The Present Is Past dat de heren toen uitbrachten komt ook nu nog over als moderne jazz. In 1969 zou Chris de wereld verrassen met een album onder zijn eigen naam, te weten Telemann My Way. Die plaat was een gewaagd experiment. Hinze had de muziek van de maestro uit de barok op geheel eigen wijze gearrangeerd en geadapteerd en er in de geest van het voormalige trio soms zelfs een boppig soort jazz van gemaakt. Niet iedereen in de klassieke wereld zal hem dat in dank hebben afgenomen. De jeugd van die tijd vond het echter geweldig. Hier was een artiest wiens haardracht en kleding min of meer aansloten op die van de toenmalige hippies, en hij ging er vandoor met een beroemde naam uit de klassieke muziekgeschiedenis zoals zelden iemand vóór hem gedaan had. Ja hoor, Chris Hinze was een held.
We spreken 1969; zelf was ik nog maar twaalf jaar oud. Thuis hadden we net wel of net niet een televisie en pick-up, precies herinner ik me dat niet meer. Vast staat dat de naam Chris Hinze niet direct bij me in beeld stond. Dat kwam pas later, toen ik volop puberend kennis maakte met de groep Focus van Thijs van Leer. Ik was er verzot op. Een klasgenoot attendeerde mij toen op Hinze: ‘als je de dwarsfluit van Thijs leuk vindt, luister dan eens naar Chris Hinze.’ Dat deed ik; sindsdien is Hinze’s naam voor mij een begrip.
Wat heeft Hinze sinds 1969 allemaal gedaan? Oei. Daar stuiten we op twee problemen: ten eerste is het te veel om op te noemen – zijn zeer diverse oeuvre bedraagt volgens wiki zo’n zestig albums, en wie weet zijn dat er nog veel meer – en ten tweede heeft Chris zelf niet bijster veel op met allerhande labels waarmee we zijn muziek te lijf willen gaan. Als we hem zouden vragen in welke genres hij zich allemaal bewogen heeft, dan komt waarschijnlijk het simpele antwoord, “in de muziek’.
In Oud Anders schermen we we regelmatig met labels. Dit om de luisteraar een idee te geven van wat we draaien. In het geval van Chris proberen we dat dus ook, al begint het ons dan al spoedig te duizelen. De man heeft zoveel verschillende soorten muziek gemaakt dat we het spoor bijster raken. Laten we het proberen: jazz, rock, funk, klassiek, light klassiek a la Hinze, avant-garde, world; er is een soort rockopera van zijn hand verschenen, en hij heeft symfonieën geschreven....Hinze zelf zou lachend opmerken dat we er nog wel een paar emmers met definities bij kunnen gooien. Al die termen boeien hem niet. Hij maakt muziek.
We weten niet goed waar we moeten beginnen om de performer en componist Chris Hinze te omschrijven. Hij is zo ongeveer de John Zorn van de Lage Landen. Zorn doet alles, Chris Hinze ook. Dat kunnen we niet in een enkel artikel af. Maar we draaien een drietal nummers van hem van drie verschillende platen in de uitzending van zondag, 1 mei 2022. Die beschrijven we hieronder.
We beginnen onze uitzending met Hinze’s vertolking van ‘So Ist Mein Jesus Nun Gefangen’ van J.S. Bach. Hij heeft dit geliefde stuk zo te horen gearrangeerd voor gitaar, cello en dwarsfluit. Het wijkt structureel niet af van het origineel; hier horen we Hinze als de man die uitstekend klassiek kan brengen zoals het in eerste instantie bedoeld was. Laten we hem wat zijn technische vaardigheid betreft dus niet onderschatten. Hij heeft dwarsfluit gestudeerd aan twee conservatoria, waaronder het beroemde Berklee College of Music in Boston. Jazeker, Hinze kan wel wat.
Rond 19.17 uur hoort u vervolgens Chris Hinze in samenwerking met de zingende monniken uit het Tsurphu klooster in Tibet. Zij behoren tot een van de vier hoofdstromingen van het boeddhisme. Hinze heeft al decennia lang veel muzikale inspiratie opgedaan tijdens zijn wereldreizen. Hij stapt ook zonder schroom op iedereen af; zo heeft hij bijvoorbeeld de Dalai Lama persoonlijk ontmoet.
In het nummer ‘A Tribute to Tsurphu’ probeerde Hinze de zaken niet naar zijn hand te zetten. Dat zou oneerbiedig geweest zijn. Zijn dwarsfluit voegt echter wel iets toe aan de fraaie koorzang van de monniken. U vindt het nummer op zijn album Tibet Impressions.
19.30 uur: samen met de gitarist Sigi Schwab brengt Chris hier een typische ‘verhinzing’ van de Allegro From Solo Sonata In A Minor van Carl Philipp Emanuel Bach, zoals uitgebracht op het album Baroque By Candlelight uit 1987. De klassieke purist zou hier misschien gaan protesteren, maar dat is niet helemaal terecht. Hoe ‘light’ het ook klinkt, laten we niet vergeten dat de vernieuwende, ritmische muziek van CPE (een zoon van de grote JS) in zijn tijd waanzinnig populair was. Zijn klanken waren voor de jongeren van toen hetzelfde als rock ’n roll en pop voor ons. Hinze heeft dat prima aangevoeld. Hij legde in zijn vertolking de nadruk op dat dartele en nieuwe van CPE.
Dit waren de nummers die wij in Oud Anders van 1 mei ’22 gaan draaien. Hinze’s concert in Hof 88 gaat over zijn reis naar India. Het is naar zijn eigen woorden zijn laatste tour, gedoopt Incredible India. Composities die er in die tour te horen zijn kunnen we vooralsnog niet voor u draaien. Maar dat komt nog wel.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 01 MEI 2022 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 So Ist Mein Jesus Nun Gefangen, From Matthäus Passion - C.P.E. Bach - 4.32
- zie artikel -
02 Little Satchel - Sarah Jarosz - 4.25
De Amerikaanse folkzangeres Sarah Jarosz is misschien wel een van de beste artiesten die er in de VS rondlopen. U hoort Little Satchel van haar album World on the Ground uit 2020. Een jaar later werd ze voor die plaat beloond met een Grammy Award in de categorie Best Americana Album
03 16 Oesterreichische National Ländler fur zwei Guitarren, Op. 16a – Mauro Giuliani - 7.05
Het gitaarduo Claudio Maccari en Paolo Pugliese brengt een deel uit de 16 Österreichische National Ländler für zwei Guitarren van de Italiaanse gitaarcomponist Mauro Giuliani. Veel mooier wordt het niet...
04 Tribute To Tsurphu Part.I - Chris Hinze - 2.23
- zie artikel -
05 Let's Dance - M. Ward - 5.00
De Amerikaanse singer-songwriter en gitarist M. Ward heeft prachtige songs geschreven, die hij voor het merendeel analoog heeft opgenomen. Let’s Dance is van zijn album Transfiguration of Vincent uit 2003. De plaat is een eerbetoon aan Ward’s vroeg overleden vriend Vincent O'Brien
06 Angel's Crest - Bill Alves - 5.16
Indonesische gamelan en Amerikaanse minimal music, dat is lang geen gekke combinatie. Bill Alves uit California bewijst dat op zijn album Imbal-Imbalan met het nummer Angel’s Crest
07 Allegro From Solo Sonata In A Minor - J.S. Bach - 4.26
- zie artikel -
08 Beautiful Telephones III - Carla Bley, Andy Sheppard, Steve Swallow - 6.16
Carla Bley op de piano, Andy Sheppard op de saksofoon en Steve Swallow op de elektrische bas brengen hier het derde deel uit Bley’s compositie Beautiful Telephones, zoals u dat kunt vinden op haar album Life Goes On uit 2020
09 Tamara - Art Zoyd - 6.47
Het Franse ensemble Art Zoyd blijven we voorlopig wel draaien in Oud Anders. Vrijwel alles wat ze gemaakt hebben is een verrassing voor de liefhebber van avant-garde muziek. Tamara is een compositie van de Argentijnse componist Alenjandro Vinao
10 Country Boy - Tia Blake - 3.22
Tia Blake is een van de grote raadsels in de populaire muziek. Tijdens een verblijf in Parijs in het jaar 1972 maakte deze medewerkster van een uitgeverij opeens een plaat met folksongs, om daarna de muziek zo goed als geheel weer de rug toe te keren. Geniet u van haar song Country Boy van haar album Folk Songs and Ballads: Tia Blake and Her Folk-group
11 Azzahrat - Eple Trio (Jonas Howden Sjøvaag, Andreas Ulvo & Sigurd Hole) - 6.36
Aantrekkelijke, hedendaagse jazz uit Noorwegen van het Eple Trio. Dat zijn Jonas Howden op de drums, Andreas Ulvo op de piano en Sigurd Hole op de contrabas met het nummer Azzarath
