Donderdag 18 maart 2021
Is mijn politieke instinct vertroebeld, of heb ik het nooit gehad? Nimmer mag ik eens het zoet van de overwinning smaken; sinds jaar en dag stem ik steeds maar weer op een partij die grote klappen gaat krijgen in welke verkiezingen dan ook. En weer is het gebeurd: de SP, de ploeg van mijn keuze, verliest maar liefst vijf zetels. Hoe zit dat nou toch? Heeft de ‘dochter van’ wellicht minder charisma dan haar voorgangers Emile Roemer, Agnes Kant en vader Jan Marijnissen? Lilian zelf, die het volgens mij op TV toch helemaal niet slecht deed, heeft er een plausibele verklaring voor: ‘wij zijn een partij van de straat. Maar door corona konden we niet met mensen praten’.Daar zit wat in. Maar het niet kunnen praten met mensen op straat heeft het afgelopen jaar toch heus voor alle partijen gegolden. Er moet dus iets anders zitten achter deze onverwacht grote tegenvaller. Aan Lilian Marijnissen als persoon kan het nauwelijks liggen; ze ziet er goed uit en weet haar woordje te doen. Heeft het dan toch te maken met de programmapunten van de partij, en welke dan precies? Het enige dat ik kan bedenken is dat links Nederland misschien niet zeer gepatenteerd was van de kritische houding van de SP ten opzichte van de EU. In een van haar televisieoptredens kwamen Lilians twijfels over de functionaliteit van Brussel duidelijk naar voren. Tja, ho even - zo denken de PVV en de FvD er ook over. Voor een progressieve partij staat dat niet zo netjes, ook al zullen de bezwaren van de SP tegen de unie ongetwijfeld anders liggen dan die van de dubieus-rechtse Nederlandse partijen.
Mark Rutte wint weer, en dat wisten we eigenlijk al van tevoren. Deze mediagenieke man is er goed in geslaagd om voor te geven dat hij de touwtjes stevig in handen had met betrekking tot de coronacrisis. Hij stond pal voor ons, deze zelfverzekerde leider, maar bakte er vervolgens niets van. Het vaccinatieproces liep ernstige vertraging op in vergelijking met de ons omringende landen, en het feit dat Mark ronduit toegaf niet tijdig met de GGD overlegd te hebben heeft hem alleen maar populairder gemaakt. Wij Nederlanders houden ervan wanneer een politicus schuld bekent. Doe je datzelfde in Amerika, dan zit je bij wijze van spreken al zowat op Rikers Island, een van de beruchtste gevangenissen van de VS.
De grootste kracht van Mark Rutte is zijn spreekvaardigheid. De man praat als een Ferrari op topsnelheid, flitsend en glanzend schoon; je beseft nauwelijks wat je daar op de highway aan je eigen volkswagentje voorbij ziet razen. Zelfs Jeroen Pauw, die in dezelfde categorie verbale grootmeesters valt, moet tijdens interviews met onze minister-president af en toe met afgunst naar hem gekeken hebben. Mark is vliegensvlug, weet alles wat een ander zegt te pareren of zelfs in zijn voordeel te gebruiken. Hij is als het ware een Olympisch kampioen op de floret, maar dan met woorden. Rutte wint het altijd, zelfs van zijn plaaggeest en voormalig mentor Geert Wilders, die als redenaarstalent toch ook bepaald geen kleintje is. We zien zo’n roerganger toch wel graag hier in Nederland - eentje die iedereen de baas is, en ook nog plompverloren stelt dat hij stomme fouten gemaakt heeft. Hij leidt en faalt, en we willen allemaal dat hij dat vooral tot in lengte van jaren blijft doen.
Hm. Geef mij maar Joe Biden. Geen taalkunstenaar, maar wel iemand die het coronabeleid van zijn beruchte voorganger Trump in recordtijd een draai van 180 graden gegeven heeft. In positieve zin, wel te verstaan. Biden is geen man van het theater; hij weet echter wel van aanpakken. Wist Mark dat ook maar wat beter.
Heeft Oud Anders in de uitzending van 21 maart nog iets tegenover de gebruikelijke politieke windhandel-door-windbuilen te stellen? Jawel. Aan het muzikale woord komt letterlijk de noordenwind. De Engelse environmental sound componist Roger Winfield bouwde een achttal reusachtige stellages die het geluid van de wind konden opvangen en versterken. Hij zette deze ‘instrumenten’ in een kaal landschap en nam het resultaat op. Bij het bespelen van deze Eolische harpen, zoals ze al in de oudheid in kleinere formaten bestonden, kwam er verder geen mensenhand aan te pas. U hoort zondagavond gewoon de noordenwind door een aantal torenhoge snaarinstrumenten waaien. En dat klinkt werkelijk prachtig...!
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 21 MAART OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Elrababa - Omar Sosa - 4.20
Een pianowerkje van de Cubaanse jazzpianist Omar Sosa
02 Beasts in the Garden - Spires That In The Sunset Rise - 6.09
We zetten de ontdekking van de merkwaardige folkband Spires That In The Sunset Rise nog even voort met het titelnummer van hun album Beasts In The Garden
03 Pick A Pickle-Ramblin' And Wanderin' Blues - Big Joe Williams - 5.48
Big Joe Williams wordt wel gezien als een van de aanjagers van de Amerikaanse Blues Revival van de Jaren ’60. Of dat zo is, durven we niet met zekerheid te stellen; er zijn wel meer muzikanten geweest die zich voor de herwaardering van de oude bluesgrootmeesters hebben ingezet. Hij was er in ieder geval zelf eentje
04 5 Pieces for Guitar with Live Electronics No. 2 Lachrymal-No.3 Brunete - Ronald Bruce Smith - 5.27
Spannend wordt het met een compositie voor gitaar en live electronics van de hand van de Canadese componist Ronald Bruce Smith. De akoestische gitaar is in zijn nummer ‘Pieces for Guitar with Live Electronics No. 2: Lachrymal No.3 Brunete’ nog steeds duidelijk herkenbaar, maar u hoort dat er het een en ander mee uitgevoerd wordt. Gaat u ervan genieten, want het is fraai en opwindend
05 Maria Lando - Susana Baca - 5.26
Op het album A Mi Patria horen we een aantal artiesten die zich sterk maken voor de Afro-Peruaanse volksmuziek. Zangeres Susana Baca is één van hen
06 The Isphahân Mode - Zarif - 6.15
Houshang Zarif was een meester op de oud-Perzische tar, een instrument met vier snaren. Hij is nog niet zo lang geleden gestorven. U hoort zijn Isphahân Mode, dat verwijst naar de oude hoofdstad van het Perzische rijk
07 Reflets Dans l’Eau - Claude Debussy - 5.26
Een pianocompositie van Frankrijks grootste impressionistsiche muzikant (samen met Ravel). We zouden het eigenlijk elke maand wel ’n keer moeten draaien. De beroemde Chillense pianist Claudio Arrau – een van mijn persoonlijke favorieten – speelt het hier voor u
08 Heaven And Hell - Ka Baird - 3.47
We hebben er in Oud Anders een gewoonte van gemaakt om na Spires That In The Sunset Rise in dezelfde uitzending ook een solonummer van Ka Baird of Taralie Peterson te draaien, de twee dames die samen deze folkband vormen. Heaven And Hell is van Baird’s ‘Bespires’ uit 2020
09 Windsongs: North Wind - 9.01
- zie artikel -
10 Sonaba - Raul Garcia Zarate - 3.38
- zie track 05: een tweede nummer van het Afro-Peruaanse album A Mi Patria. U hoort de akoestische gitarist Raul Garcia Zarate
