Donderdag 11 februari 2021
Eindelijk is het dan zover: vandaag, dd. 11-02-2021, kan ik een volwaardig artikel wijden aan het duo dat me al ruim een maand in de greep houdt. Ik heb het nu over de folkband Spires That In The Sunset Rise, die op dit moment bestaat uit Taralie Peterson (aka Louise Bock, aka Tar Pet) en Ka Baird. Voorheen diende ik me te beperken in mijn referenties aan deze band omdat er de laatste tijd een probleem was met het uploaden van foto’s via het AAFM intranet. Dat had alles te maken met het feit dat Adobe Flash vanaf 01-01-2021 niet meer ondersteund wordt. Vraagt u me niet hoe een en ander technisch in elkaar zit, daar heb ik geen snars verstand van. Het kwam er echter op neer dat ik mijn verhalen op deze pagina tijdelijk niet meer kon illustreren. Tja, en dan schrijf je niet gemakkelijk over nieuwe artiesten. Mijn wekelijkse verhaal is immers gediend bij foto’s en video’s van de muzikanten in kwestie. Je wilt ze laten zien, en dat gaat dan niet. Gelukkig is het probleem inmiddels opgelost!Wat doet Spires That In The Sunset Rise, en wie zijn ze? Het is een folkduo – voorheen een trio en kwartet – wiens werkwijze we in zekere zin zouden kunnen vergelijken die van de legendarische Captain Beefheart. Deze demonteerde alle gebruikelijke ingangen van de rock en creëerde op zijn plaat Trout Mask Replica iets dat volstrekt uniek was en toch op een of andere manier nog rock bleef, zij het dan wel rock die driedubbel overdwars door elkaar gehaald werd. Iets dergelijks doet Spires That In The Sunset Rise ook, maar dan binnen het genre van de folk. Het resultaat is verbijsterend: u hoort muziek die absoluut nergens mee te vergelijken valt.
Juist. Dat zijn het soort experimenten waar Oud Anders wel oren naar heeft. Als het even kan proberen we u regelmatig artiesten te presenteren die de ongebaande paden van de muziek bewandelen. En met de producties van Spires That In The Sunset Rise, als ook met de solo projecten van beide vrouwen, hebben we nu een schatkamer aan nieuwe muziek ontdekt waarvoor we tijd en oren te kort komen. Zodra we het allemaal in kaart gebracht hebben kunt u erop rekenen dat u de komende maanden nog heel wat gaat horen van Taralie Peterson en Ka Baird.
Taralie en Ka: tijdens een interview zeiden de dames ooit schertsend dat ze door een deel van de Amerikaanse bevolking gezien werden als heksen. Nou kunnen we daar wel om lachen, maar laten we dat vooral niet te hard doen: nu een denktrant als die van Qanon zich als een virus voortplant in de geest van vele Amerikanen lijkt het aloude bijgeloof in hekserij niet ver meer af. Aanhangers van deze stroming menen immers dat de democraten een kring van kannibalistische pedofielen vormen. De 'rebellen' bouwden een galg voor de poorten van het Capitool om aan te tonen dat ze bereid waren een volksgericht te houden. Een brandstapel voor de concertzaal waar een alternatieve vrouwenband gaat optreden is dan niet eens ondenkbaar meer, evenmin als brandende kruizen in de tuinen van Afro-Amerikanen. Bah.
Vrees niet. Taralie en Ka zijn geen heksen. Ze kunnen u niet in een kikker veranderen. Ze zijn echter heel wel in staat om uw zinnen te begoochelen met hun ongewone klanken.
Voor zondag 14-02-2021 houden we ons voornamelijk bezig met de solo projecten van Ka Baird. Ze betovert u met de dingen die ze doet op haar dwarsfluit. Daar voegt ze haar elektronisch bewerkte stem aan toe. Hoe ze het allemaal precies in elkaar draait moeten we nog onderzoeken; vooralsnog hebben we op internet geen site gevonden waarop dat precies beschreven staat. Het lijkt er echter op dat ze met behulp van een laptop een gelaagd tapijt van dwarsfluitklanken en sjamanistische zanglijnen weeft. Of deze bewerkingen vooraf in de studio gebeuren of dat ze deze ook in real time op het podium kan uitvoeren weten we nog niet. Het klinkt echter fantastisch. Helemaal anders dan u ooit gehoord heeft, en toch klopt het op een of andere manier. De muziek flonkert en schittert aan alle kanten.
Ka’s merkwaardige gezicht zal u beslist opvallen. Haar zwaar geloken ogen en wazige, maar toch zo hypnotiserende blik lijken haar tot een soort Elf te maken, eentje van wie je niet weet of ze goed of kwaad in de zin heeft. Ze is ontegenzeggelijk mooi, en tegelijkertijd een beetje griezelig...ach, we mogen het tegenwoordig niet meer hebben over het uiterlijk van een vrouw, maar in dit geval is de verleiding toch te groot. Ka is niet van deze wereld. Zo klinkt ze, en zo ziet ze eruit.
Zondagavond beginnen we de uitzending met Ka’s meesterlijke ‘Tok Tru’. We sluiten het uur af met ‘Ka’. U vindt beide composities op haar album Sapropelic Pycnic uit 2017.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 14 FEBRUARI 2021 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Tok Tru - Ka Baird - 5.03
- zie artikel -
02 Legende I Saint Francois d'Assise. La Predication Aux Oiseaux - Franz Liszt - 8.37
De heilige Franciscus zou volgens de legende een preek voor de vogels gehouden hebben. Franz Liszt maakte een compositie voor solo piano van dit verhaal. U hoort Ilya Zilberstein
03 Der Antlofener - Mikis Theodorakis - 5.20
Der Antlofener behoort tot een korte liederencyclus die Mikis Theodorakis schreef ter nagedachtegnis van het concentratiekamp Mauthausen. De Nederlandse zangeres Niki Jacobs zingt
04 De Vluchteling - Mikis Theodorakis - 4.16
- zie track 03: ook Liesbeth List zong dit lied. De Nederlandse tekst werd gemaakt door Lennaert Nijgh
05 Equus Haar - Spires That In The Sunset Rise - 4.45
Getokkel op een banjo, percussie, holle klanken en kil gezang. Spires That In The Sunset Rise wijkt nogal af van wat men doorgaans verwacht van een folkband…
06 Mir Hakim of Laspur Dani - Syed Fakir Khan - 3.21
Met drie snaren en een wijsvinger kan er behoorlijk indrukwekkende muziek gemaakt worden. Syed Fakir Khan uit Noord-West Pakistan bespeelt het de setar, dat in het oud-Perzisch letterlijk drie (se) snaar (tar) betekent
07 Di Mispoche - Mikis Theodorakis - 2.53
- zie track 03: een Jiddische traditional, te vinden op The Ballad of Mauthausen door Niki Jacobs
08 La Lugubre Gondola 1 - Franz Liszt - 3.48
Vorige week draaiden we La Lugubre Gondola 2. Als beloofd is nu de eerste versie aan de beurt. Leslie Howard speelt
09 Sanosa - Emiko Voice - 4.55
Jazz zangeres Emiko Voice gooit hoge ogen in haar geboorteland Japan
10 Scary Women - Fantastic Negrito - 3.10
Fantastic Negrito heeft al twee Grammy’s voor Best Contemporary Blues Album in de wacht gesleept. De eerste was voor The Last Days of Oakland uit 2016. Van dat album hoort u Scary Women
11 PS I Love You - Billie Holiday - 3.34
Ook nu nog moeten we zeggen dat niemand zingt als Billie Holiday. Haar stem en stijl waren uniek
12 Ka - Ka Baird - 7.01
- zie artikel -
