Donderdag 14 januari 2021
Nu Donald Trump voor de tweede keer een impeachment aan zijn broek heeft gekregen kunnen we ons afvragen hoe de wereld zich in de toekomst moet beschermen tegen de invloed van dit heerschap en soortgelijke sujetten. Een impeachment heeft nauwelijks waarde wanneer dat niet gevolgd wordt door een veroordeling door het Congres en de Senaat. Wordt Trump veroordeeld, dan houdt dat in ieder geval in dat hij nooit meer president kan worden. Wat is de beste werkwijze om dit te bewerkstelligen? Misschien is het verstandig om een stemming hierover niet vóór de inauguratie van Biden te laten plaatsvinden. Op dit moment zijn er nog teveel republikeinen volledig in de ban van deze man. Wat is dus nodig? Noem het maar ‘detrumpificatie’. Senatoren die hem kritiekloos verdedigen moeten verdwijnen (Ted Cruz, Josh Hawley e.a.), en de rest van het republikeinse stel dient een cursus volgen om de Trump retoriek definitief uit hun brein te verwijderen. Wanneer de Biden administratie goed en wel onderweg is en hopelijk al snel enige successen boekt, werpt een groter deel van de republikeinse senatoren mogelijk de angst voor Donald Trump en zijn 70 miljoen kiezers van zich af en komt het tot een veroordeling. Ik zet er echter mijn geld niet op. Ik heb mijn hoop eerder gevestigd op wat wellicht de machtigste instantie van de VS is: de belastingdienst. Ik lach me een slag in de rondte wanneer één dag na de inauguratie deze instelling zich als een gier bovenop Trump stort, om hem binnen de kortste keren te doen belanden waar hij thuishoort: in een oranje pak op Rikers Island, de beruchtste gevangenis van Amerika.
Al met al ben ik verbijsterd dat het ooit zover heeft kunnen komen met deze rijkeluiszoon. Al in de jaren ’80 had ik gehoord van Donald Trump. Als enigszins links georiënteerde student velde ik al snel mijn oordeel: Trump was een verwende playboy die weinig merites had. Hij leefde er toentertijd op los zonder al te veel moreel besef.
Tot mijn schrik werd hij ruim dertig jaar later presidentskandidaat. En hij won de verkiezingen van 2016 ook nog. Al snel merkte ik dat Donald sinds de jaren ‘80 jaren niet veranderd was. Hij houdt geen rekening met anderen en gaat zijn eigen weg. Zelfreflectie is ten ene male een eigenschap die hem vreemd is; hij meent altijd gelijk te hebben en denkt dat alles om hem draait. Verwacht van hem dus geen enkele clementie wanneer je ook maar voor een beetje twijfelt aan zijn overtuigingen. Vice-president Mike Pence, de trouwste van zijn vazallen, is daar achter gekomen toen hij zich wenste te houden aan zijn constitutionele opdracht om de electoral vote te bekrachtigen. Hij kon niet anders, maar daar hadden de aanhangers van Trump op woensdag 6 januari hadden geen boodschap aan. Voor Pence stond op die dag de galg al letterlijk klaar. Hang Mike Pence, heette het. Dat is dan je beloning na vier jaar dienst als loyale lakei van de Big Boss.
Ik heb geen medelijden met Trump. Hij en zijn clan moeten met de grond gelijk gemaakt worden. Of dat ook gaat gebeuren moeten we afwachten. Ik vrees echter dat hij ook dit keer wel weer vrijuit zal gaan. Dat is niet in de laatste plaats te wijten aan het feit dat de president van de US vrijwel onkwetsbaar is. De Founding Fathers beperkten in de constitutie de macht van de president door hem een regeerperiode van maximaal acht jaar toe te staan. De reikwijdte van die macht verschilde echter nauwelijks van die van de Europese absolute vorsten van de 18e eeuw. Men heeft er in Amerika nooit over nagedacht om de constitutie in dit opzicht bij te schaven. De Amerikaanse president regeert dus als een koning van 250 jaar terug. Je kunt hem vrijwel nooit ergens op afrekenen. Lang leve de democratie.
U ziet het, ook dit keer heb ik nagenoeg geen aandacht voor muziek in dit artikel. Het feit dat ik afgestudeerd ben in klassieke en moderne Amerikaanse letterkunde zal daarmee te maken hebben. Alles wat er in de US op cultureel of politiek vlak gebeurt heeft mijn belangstelling. De muziek gaat eventjes opzij wanneer er aan de andere kant van de oceaan historische dingen gebeuren....
...en dat terwijl de uitzending van 17 januari ’21 toch weer heel bijzonder is. Er komen sowieso al drie Amerikanen aan bod, te weten de klassieke componiste Du Yun, die ook een heel aardige rockplaat heeft gemaakt; John Zorn, huiscomponist van Oud Anders, die alle muzikale genres en stijlen beheerst; en ook draaien we weer wat van zangeres Billie Eilish, die uitgegroeid is tot een van onze favoriete popartiestes van het moment. Ziet u voor een uitvoeriger beschrijving de tracklist onder aan deze bladzijde.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 17 JANUARI 2021 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Johnny I Hardly Knew Ye - The Irish Rovers - 3.25
Een bekend Iers volksliedje over een jonge vrouw die haar treurt over haar man die voor de Engelsen vocht in de koloniale oorlog in Ceylon. The Irish Rovers komen uit Canada, maar hebben een Ierse achtergrond
02 Johnny I Hardly Knew Ye Remake - Yu Dun - 4.51
Yu Dun’s remake van Johnny I Hardly Knew Ye heeft weinig meer met de oorspronkelijke melodie te maken. Het is echter een fraai staaltje moderne pop
03 A Faraday Cage - Art Zoyd & Daniel D'Adamo - 12.40
Het Franse avant-garde ensemble voert een stuk voor marimba uit van de Argentijnse componist Daniel D’Adamo, die in 1992 naar Frankrijk emigreerde
04 Therefore I Am - Billie Eilish - 2.54
Therefore I Am is een van de vier singles die Billie Eilish uitbracht in 2020. Het nummer doet eigenlijk een beetje aan Britney Spears denken...
05 The Ghost of Departed Quantities - John Zorn - 20.39
Trevor Dunn op de bas, Kenny Wollesen op de drums en Brian op de piano voeren een lange compositie van John Zorn uit. In principe is het een jazzy-achtig nummer, maar ook jazzrock, serieel klassiek en andere stijlen spelen hier een rol. Hoe dan ook, er gebeurt zoveel in dit stuk dat het geen moment verveelt. U vindt het nummer op Calculus, een van Zorn’s meest recente platen
06 Sonata In C Minor, D. 958 - IV. Allegro - Franz Schubert - 8.45
De Sonate in C Minor van Schubert is een prachtig, rijkgeschakeerd stuk voor piano dat de componist schreef in 1828, het jaar van zijn dood. Het zou pas tien jaar later gepubliceerd worden. Uitvoerende artiest is de Franse pianist Adam Laloum
07 Medley: Reels/Tie the Bonnet/Scotch Mary/The Mountain - The Irish Rovers - 2.46
Zie track 01. Een instrumentale medley van The Irish Rovers. Een vrolijke afsluiting van deze uitzending
