Donderdag 26 november 2020
Poes wordt dik. Of verbeeld ik me dat maar, en leidt het dubbele bontjasje dat dit natuurbeestje vanaf oktober automatisch krijgt tot gezichtsbedrog? Ook kan het zijn dat ze zich een klein speklaagje aanmeet voor de komende wintermaanden. Het wordt immers kouder, nietwaar? Overtollige haren en vet gooit ze eventueel in de lente van zich af. Dan wordt ze weer een mooi, slank poesje. Mocht ze in mei nog steeds overgewicht hebben, dan zal ik wat voorzichtiger worden met het eiwitrijke voedsel dat ik haar dagelijks geef. Of ik het voor elkaar krijg om te zijner tijd haar voeding op de rem te zetten is nog maar de vraag. Poes heeft haar bedelgedrag geperfectioneerd; knappe jongen die weerstand weet te bieden aan haar quasi klagelijke gemauw. Ik kan niet tegen haar op. O, wat kan ze zich zielig voordoen...net een kleine kitten; je hart breekt. Maar vergist u zich niet, ze is helemaal niet zielig. Het manipulerende diertje weet verduvelde goed hoe ze mensen om haar vinger kan winden. Dat inzicht in de menselijke ziel maakt haar overigens zeer geliefd in de buurt. Iedereen kent haar, allen zijn dol op d’r, want ze komt daarbuiten gewoon naar je toe en geeft dan kopjes. Stoeten mensen staan als het ware in de rij om haar te mogen aaien. Ik heb vele gesprekken met buurtbewoners over haar gehad; iedereen is er van overtuigd dat ze echt een van de allerliefste poezenbeesten ter wereld is. Ja, dat is ze inderdaad, 99 van de 100 keer. Die honderdste keer gaat het echter fout. Ze trekt dan met groot genoegen een aantal bloederige strepen op hand en arm, dit zonder enige waarschuwing vooraf. Het spreekt vanzelf dat ze zo’n bui uitsluitend voor mij heeft gereserveerd. Niet uit kwaadaardigheid, hoor. Maar ’n kat moet zich zo nu en dan af kunnen reageren, en dat doet ze dan natuurlijk bij degene van wie ze toch wel weet dat –ie haar nooit in de steek zal laten: haar verzorger. Ik ben dus de klos. Snertbeest. Lieverd.Tot zover de huiselijke berichten. Hoe staat het met het wereldnieuws? Tot mijn genoegen kan ik vaststellen dat de Trumps, Bolsonaro’s en andere idioten op deze aardbol er voor even niet toe doen: Maradona is overleden. Tegen zo’n icoon kun je als president van een of ander maf land niet op. Deze superieure voetballer kon toveren. Diego slaagde erin om in de kwartfinale 1986 tegen Engeland een goal te maken met de hand, en dan wel op zo’n wijze dat men zich nog maandenlang bleef afvragen wat er op dat moment precies gebeurde. Maradona, de illusionist; hij scoorde vingervlug, maar toch geloofde men massaal dat het een geldige goal was. Je moet het maar kunnen...leg de hele voetbalminnende mensheid op zinsbegoochelende wijze in de luren. Maradona deed het. Om vervolgens in diezelfde wedstrijd het doel te treffen nadat hij in zijn eentje zo ongeveer het halve Engelse elftal voorbij gepingeld had. Hij toonde daarmee aan dat hij ook wel zonder handen magie kon bedrijven. Wat een speler.
Diego is slechts zestig jaar geworden. Naar de huidige maatstaven is dat veel te jong.
Poes en Maradona moesten me even van het hart. Hoe staat het ervoor met de berichtgeving over muziek? Dat zou toch doorgaans een belangrijk deel van deze pagina moeten beslaan...
Antwoord: Bwoaap, Woaap! En nee, dat is niet de titel van een song of compositie; het is het geluid waarmee we de uitzending van zondag beginnen. We hebben het hier nu over Big Jay McNeely, een saxofonist die als geen ander kon ‘honken’ op zijn instrument. In het nummer ‘Sunday Dinner’ ronkt hij erop los. U kunt zich afvragen waarom de man niet wereldberoemd geworden is; wellicht heeft het te maken met het feit dat hij actief was toen Rhythm & Blues het qua populariteit begon te winnen van de jazz. McNeely legde geen duidelijke voorkeur aan de dag voor een van beide genres en zat als het ware tussen wal en schip. Misschien beschouwde men hem daarom een beetje als een rommelaar. Neemt niet weg dat u zich zijn specifieke geluid zult blijven herinneren wanneer u het eenmaal gehoord heeft.
Dan zijn daar de muzikale vondsten van de Wit-Russische Aliona Yurtsevich. Wat ze laat horen in het te draaien nummer ‘Different Equations of Hesitation’ zal u zo hier en daar verbijsteren. Ze is iemand die nieuwe klanken weet te maken op de manier zoals bijvoorbeeld een componist als Karlheinz Stockhausen dat kon. Van president Loekasjenko heeft ze geen last; ze woont al jaren niet meer in haar vaderland. Voor de avant-garde aldaar is het waarschijnlijk niet goed toeven meer. Per slot van rekening worden in een dictatuur moderne kunstenaars gezien als een bedreiging van de gevestigde orde, dit om de eenvoudige reden dat ze meestal kritisch zijn ten opzichte van het bewind. Aliona zal dat ongetwijfeld ook zijn, maar gelukkig woont en werkt ze veilig en wel in New York.
We hebben slechts twee artiesten wat nader belicht in bovenstaand artikel. De uitzending van 29 november staat echter bol van bijzondere muzikanten. Gaat u er die zondagavond van genieten, vanaf 19.00 uur tot 20.00 uur...!
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 29 NOVEMBER 2020 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Sunday Dinner - Big Jay McNeely - 2.30
Big Jay McNeely wist als geen ander te honken op zijn saxofoon. Hij begon in de jazz, maar stapte over naar de Rythm and Blues
02 Harmattan - Cheik Tidiane Dia - 8.08
Na Toumani Diabaté komt Cheik Tidiane Dia? Ja, dat mogen we wel zeggen. Wat Dia laat horen op de kora tart de verbeelding
03 Close Your Eyes - Eple Trio - 4.55
Jonas Howden Sjøvaag, Andreas Ulvo en Sigurd Hole vormen het Noorse trio Eple. Ze maken jazz zoals u dat niet direct gewend bent
04 Three Quarter-Tone Pieces for Two Pianos I. Largo - Charles Ives - 3.52
Men is nog steeds bezig om alle composities van het Amerikaanse genie Charles Ives in kaart te brengen. Hij was er eerder dan alle latere modernisten, zoals Stravinsky en Schönberg. Donald Berman en Stephen Drury vertolken een stuk van hem dat hij schreef voor twee piano’s, zodanig gestemd dat ze kwarttonen konden voortbrengen
05 Layla - Waed Bouhassoun - 4.26
De Syrische zangeres en oud speler Waed Bouhassoun is een genot om naar te luisteren. Ze brengt traditionele muziek van haar land, met een licht modern tintje
06 Enter Humcrush - Humcrush - 5.38
Of dit nu jazz is? Het internet zegt van wel. Het heeft echter heel wat weg van techno. Het Noorse duo Ståle Storløkken op de keyboards en Thomas Strønen op de drums en elektronica weet in ieder geval opwindende muziek te maken
07 Ave Regina Caelorum - Alonso Lobo - 3.19
De Spaanse polyfonische componist Alonso Lobo werd door zijn beroemdere tijdgenoot Tomas Luis de Victoria hoog geprezen. U hoort een arrangement van zijn Ave Regina Caelorum door het Nederlandse fluitkwintet Seldom Sene
08 Panacea - Du Yun - 5.39
De Chinese componiste Du Yun houdt zich bezig met hedendaags klassiek als wel met alternatieve pop. Panacea is van haar album Shark In You. Nu zal ze daar de pop billboards niet mee bestormen – want niet direct zing- en dansbaar, maar verfrissend is het wel
09 I've Found A New Baby - Sidney Bechet - 3.14
Zeg Sydney Bechet, zeg klarinet. Bechet (1897 – 1959) opereerde in een tijdvak dat allang voorbij is, maar er zijn na hem slechts zeer weinigen geweest die zich met hem konden meten op het instrument van zijn keuze
10 Different Equations of Hesitation - Aliona Yurtsevich - 9.47
Aliona Yurtsevich is een hedendaagse componiste uit Wit-Rusland die heel bijzondere stukken schrijft. Gelukkig is Aleksandr Loekasjenko, de misdadige dictator van dat land, er nog niet in geslaagd om de avant-garde aldaar een halt toe te roepen
11 Allilouïa - Maximos Fahme - 5.26
Maximos Fahme en Les Solistes de la Musique Byzantine brengen orthodox christelijke muziek uit Syrië
