Donderdag 22 oktober 2020
Op het moment van schrijven twijfel ik nog of ik het laatste debat tussen Trump en Biden wens te volgen. De ontmoeting gaat gebeuren op 23 oktober, 01.30 uur CET. Gezien het kooigevecht tussen de oude mannetjes zoals dat plaatsvond in de nacht van 29 op 30 september j.l., heb ik ernstig mijn bedenkingen of ik dat tweede onderonsje nog wel aankan. Per slot van rekening vond het eerste gesprek voor West-Europeanen midden in de nacht plaats; we waren al moe, en vervolgens werden we platgebombardeerd met een verbaal geweld dat van het scherm afspatte. Persoonlijk werd ik er agressief van. Gooi die schoen dan maar naar de TV? Nee, niet doen. Gewoon de knop omdraaien en naar bed gaan.We weten inmiddels dat tijdens dit laatste debat de microfoon van degene die niet aan het woord is uitgezet zal worden. Of dat erg veel gaat helpen om de zaken in goede banen te leiden betwijfel ik, maar misschien scheelt het toch iets. Als in een eerder artikel op deze pagina gesteld, een feedback van de eigen stem via een oortje voor degene die aan het woord is zou meer zoden aan de dijk zetten.
Ik herinner me nog dat luttele minuten na dat nu al beruchte debat de camera op Kamala Harris gericht werd. Nou kan het zijn dat ze onder een batterij 100-watts TL-buizen zat, of dat de belichting van de camera niet in orde was, maar deze getinte dame zat er toen nogal bleekjes bij. Witheet van woede, wellicht? Je zou haast gaan denken dat ze zichzelf er nauwelijks van heeft weten te weerhouden het podium op te stormen, alwaar ze dan haar ticket partner Biden beschermd zou hebben tegen de tactieken van bullebak Trump. En wie weet had ze The Donald in weten te tomen. Harris is per slot van rekening geen doetje. Ze is even intelligent als Hillary Clinton, maar een stuk gehaaider dan deze in twistgesprekken. Iedereen die haar gezien heeft tijdens de senaatsverhoren inzake de Russische inmenging in de verkiezingen van 2016 weet dat Kamala te werk kan gaan als een python. Langzaam maar zeker snijdt ze de tegenstander de levensadem af.
Zij die van spektakel houden zouden beslist een confrontatie tussen Harris en Trump willen meemaken. Die zal er niet komen, want zo zijn de presidentiële debatten niet ingedeeld. President en vice-president van de strijdende partijen krijgen officieel niet met elkaar te maken. Maar stelt u zich eens voor: de man die alle remmen losgooit tegenover een vrouw die als geen ander een opponent weet te verwurgen... het zou een paar jaar later stof kunnen zijn voor een spetterend docudrama uit Hollywood. Wie zou dat winnen? Ik durf er niets over te zeggen.
Na een paar minuten zal ik weten of ik het hele debat uit wil zitten. Mocht ik besluiten om toch maar liever naar bed te gaan, dan hoor ik de volgende 48 uur wel hoe een en ander verlopen is. CNN melkt het immers uit totdat we ervan in slaap vallen.
Op muzikaal gebied heeft Oud Anders voor de uitzending van 25 oktober niet veel nieuws te melden. Op drie na zijn alle artiesten die we opvoeren al eens aan bod gekomen, zij het nog niet met de nummers die we nu van hen gaan draaien. We letten erop dat het toch tot op grote hoogte nieuw blijft.
De drie onbekende namen zijn de Japanse componiste Yoko Kanno, de avant-garde drummer Laurent Mariusse en Olafur Arnalds uit IJsland. Over hen het volgende:
Yoko Kanno is voornamelijk bekend vanwege haar OSTs voor anime, de Japanse tekenfilm. Anime kennen een bont scala aan thema’s; niet elke anime is voor alle leeftijden geschikt. Als zodanig is het genre veel breder dan de tekenfilms van Walt Disney, die doorgaans jong en oud gelijkelijk proberen te vermaken. De muziek die voor anime gebruikt wordt kan variëren van populair tot uiterst serieus. Kanno moeten we bij de laatste categorie indelen; haar muzikale werken zijn klassiek georiënteerd. Zondagavond hoort u haar compositie ‘Hana wa Saku’ voor akoestische gitaar, uitgevoerd door Kaori Muraji.
De Franse percussionist Laurent Mariusse heeft onder anderen samengewerkt met Pierre Boulez en Peter Eötvös. Heb je als muzikant dergelijke namen op je CV staan, dan ben je geen kleintje meer in de wereld van de postmoderne klassieke muziek. U kunt hem beluisteren in een samenwerking met de avant-garde groep Art Zoyd.
Olafur Arnalds is een jonge artiest zoals je ze tegenwoordig wel vaker ziet: ze maken geen onderscheid meer tussen de diverse genres. Ambient, jazz, klassiek, pop en rock, voor deze muzikant heet het allemaal muziek. Wat hij maakt heeft dan ook kenmerken van alle genres. Van hem hoort u het nummer Ekki Hugsa, live uitgevoerd in Amsterdam.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 25 OKTOBER 2020 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Hana wa Saku - Yoko Kanno - 5.31
De Japanse Yoko Kanno mag dan voornamelijk bekend staan als een componiste van soundtracks en animaties, dat neemt niet weg dat ze uiterst serieuze klassieke muziek op haar naam heeft staan. U hoort gitariste Kaori Muraji met Hana wa Saku met een charmant werkje van haar
02 Down South Blues - Dave Van Ronk - 4.41
Slechts weinigen onder de blanke popmusici hebben de echte blues zo goed begrepen als Dave van Ronk. Hij beïnvloedde menig artiest van de Greenwich Village Folk Scene uit het begin van de jaren ‘60
03 Water Gardens - Bela Fleck, V.M. Bhatt, Jie-Bing Chen - 4.36
Fraaie world muziek van grote namen uit het westen, India en China. Bela Fleck, V.M. Bhatt, Jie-Bing Chen bespelen respectievelijk de mandoline, de Indiase slide gitaar en de Chinese tweesnarige viool de ehru
04 Copycat III - Carla Bley/Andy Sheppard/Steve Swallow - 9.51
De jazz van Carla Bley & co is altijd intrigrerend, doordacht...en vooral mooi
05 Ballad of the Spirits - Emahoy Tsegue-Mariam Guèbrou - 5.55
De Ethiopische non Emahoy Tsegue-Mariam Guèbrou hield er zoal haar eigen opvatting van klassieke muziek en jazz op na. De piano was haar instrument. Ze leeft nog, en is inmiddels diep in de negentig
06 Hide Me In Thy Bosom - Elder Curry & Elder Beck - 3.18
Twee fervente gospelzangers en instrumentalisten die succes hadden in de Jaren ’30 van de vorige eeuw. U hoort een originele opname uit die tijd; die mag dan een beetje kraken, maar wie maalt daarom?
07 Gangaku - Art Zoyd & Laurent Mariusse - 8.57
De Franse avant-garde groep Art Zoyd voert hier een werk uit van percussionist Laurent Mariusse, die zelf ook meespeelt
08 Sebastian - Steve Harley & Cockney Rebel - 6.54
Somebody Called Me Sebastian, zo luidt de volledige titel van Steve Harley’s merkwaardige nummer Sebastian, waardoor hij voor eeuwig in de herinnering van het muziekminnende publiek zal blijven hangen
09 Ekki Hugsa - Olafur Arnalds - 4.39
Olafur Arnalds komt uit IJsland. Na lid geweest te zijn van diverse heavy-metal en punkbands ging hij als op zichzelf staande artiest min of meer in de richting van de moderne klassieke muziek
10 Ogreiala Mesechina: The Moon Is Shining - The Bulgarian Voices Angelite - 2.20
De polyfonische muziek van de moeilijk bereikbare gebieden in Europa, zoals die uit de binnenlanden van Bulgarije, vallen vaak op door hun onbedorven schoonheid. Eeuwenlang zijn deze klanken in hun oorspronkelijke vorm bewaard gebleven. U hoort het wereldberoemde koor The Bulgarian Voices Angelite, dat in de jaren ’90 bijzonder populair werd
