Donderdag 8 oktober 2020
De sociale media ontploften tijdens het debat van de vice-presidenten Kamala Harris en Mike Pence. Daar vleide zich een vlieg neer op het het zilverwitte borstelkoppie van Trump’s lakei. Het ongedierte bleef daar ruim twee minuten ongestoord zitten, waarop het wereldwijde internet uitbarstte in een Homerisch gelach. Harris, die het beestje ongetwijfeld gezien moet hebben, vergat om twee vliegen in één klap te slaan. Ze had de vice-president er fijntjes op kunnen wijzen dat het insect symbool stond voor de in ontbinding verkerende staat van de Trump administratie. Exit Pence. Maar och, laat maar zitten, zo moet ze gedacht hebben. De arme man doet immers geen vlieg kwaad. ‘Black Flies Matter’ was een van de meest gehoorde commentaren op Twitter. Heel spits, want per slot van rekening verprutste de vlieg het onkreukbare image van Pence op het moment dat hij het bestaan van systemisch racisme in de USA ontkende. De duivel Beëlzebub, in de bijbel bekend als de Heer der Vliegen, brandmerkte zijn dienaar als de leugenaar die hij is. Wat moeten we ervan zeggen? Beter één vlieg op je kop dan tien in je soep? Nee, dat werkt niet. Niets kan Pence meer helpen, ook al blijft hij zich tot aan de verkiezingen manisch de haren wassen.
Trump probeerde de zaak nog te redden door te twitteren dat Kamala Harris een monster is. Wat? Harris ziet er voor haar bijna 56 jaren prima uit. Ze heeft mooi haar, prachtige ogen en een stralende glimlach. Wat Donald natuurlijk niet bevalt is dat ze daarnaast heel intelligent en zelfverzekerd is. Ze laat zich door geen enkele man in de hoek drukken. Een doodzonde in de ogen van de voormalige (?) playboy Trump, die meer heeft met vrouwen die hij ongestraft in het kruis kan grijpen. Weet u nog wel, met zoveel woorden zei het ooit tijdens een interview: ‘grab ‘em by the pussy’.
Afijn, de natuur verweert zich: eerst slaat ze ons murw met een pandemie van jewelste, en vervolgens deelt ze een doodsteek uit aan de machtigste regering ter wereld, die onder leiding van een halve gare uitgroeide tot haar grootste vijand. Dat doet ze heel subtiel met behulp van een gevleugeld aasvretertje. Jawel, ook de natuur heeft blijkbaar kaas gegeten van politieke beeldvorming. Vlieg op hoofd, en de campagne van de Trump/Pence ticket gaat roemloos ten onder. Biden kan het niet meer verliezen.
Voor wat de uitzending van Oud Anders betreft kwam dit debat te laat. Om Pence’s afgang te illustreren had ik vast nog wel ergens een environmental sound opname met het geluid van een zwerm vliegen liggen, maar dat zou op de valreep zoeken geblazen zijn in een overgrote verzameling muziek. De keuze voor de uitzending van zondag 11 oktober stond al vast.
Die keuze is als altijd weer bijzonder. Zo beginnen we de uitzending met een experiment van de bejaarde Franz Liszt. Zijn ‘Bagatelle Sans Tonalité’ toont aan dat hij vermoedde welke kant het pakweg 15 tot 20 jaar na zijn dood op zou gaan met de klassieke muziek. De stap van Liszt’s laatste composities naar de revolutie van de Tweede Weense School (Arnold Schönberg, Alban Berg en Anton Weber) is niet zo groot, zij het dat Liszt de tonaliteit nooit helemaal uit het oog verloor. Genoemd stuk laat ons een zoekende Liszt horen die nog niets van zijn inventiviteit verloren heeft, ook al zal men toentertijd gedacht hebben dat de man aan het dementeren was. Dat was hij niet; zijn laatste producties getuigen van een man die zich – misschien vergelijkbaar met de dove Beethoven – volledig had teruggetrokken in het rijk van de muziek en zijn eigen weg ging. De flamboyante virtuoos had het leven in de schijnwerpers voorgoed achter zich gelaten; zodoende kwam hij tot een aantal van zijn belangwekkendste composities.
Verder noemen we in één adem de elektroakoestische composities van Denis Smalley en David Rothenberg c.s. De stukken heten respectievelijk ‘Pentes’ en ‘Now In Sad Autumn’. In het gebruik van alledaagse geluiden naast klassieke instrumenten - dit met het nodige knip- en plakwerk in de studio van dien - lijken deze werken wel wat op elkaar. Wat gaat u horen? Tja, deze twee nummers zijn samen goed voor een 19 minuten durende, gedurfde collage van ongewone klanken. We zijn van mening dat daar ook best het gezoem van een vliegje bij had gekund.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 11 OKTOBER 2020 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Bagatelle Sans Tonalité, S 216a - Franz Liszt - 3.15
Misschien dat men in zijn tijd dacht dat de supervirtuoos Franz Liszt dement aan het worden was, maar niets was minder waar. De man had op hoge leeftijd een zuivere intuitie waar het de modernisering van de klassiek muziek betreft. Zijn Bagatelle Sans Tonalité, uitgevoerd door de pianist Cédric Thiberghien, getuigt daarvan
02 John the Revelator - Kathleen Grace - 5.17
Blind Willie Johnson schreef het, en sindsdien zijn er talloze covers verschenen van zijn onsterfelijke nummer John the Relevator. Die van jazz zangeres Katheleen Grace is uiterst charmant
03 Pentes - Denis Smalley - 13.18
Denis Arthur Smalley heeft verscheidene werken gecomponeerd die tot het hoogtepunt van de elektroakoestische muziek worden gerekend. U hoort zijn meesterwerk Pentes
04 Sueño Sólo con Tu Amor (I Only Dream of Your Love) - Charlie Haden & Gonzalo Rubalcaba - 5.08
Tot twee keer toe heb ik de double bass legende Charlie Haden mogen bewonderen op het North Sea Jazz Festival. Vanuit eerste hand kan ik dus stellen dat hij een artiest was die volledig toegewijd was aan zijn muziek. En dat heeft veel moois opgeleverd, zoals zijn samenwerking met Gonzalo Rubalcaba bewijst
05 Ritz - Steve Harley & Cockney Rebel - 7.13
Steve Harley mogen we wel de voorloper van de Engelse punk noemen, ook al heeft zijn muziek nog wel het een en ander weg van de bombast van de symfonische rock. Een genre waar hij zich overigens prima in thuis voelde; luistert u naar Ritz van zijn album The Psychomodo
06 The End Of The Affair – Laura Marling - 3.24
Is dit het einde van onze weergave van Laura Marling’s meeste recente album Song For Our Daughter? De titel ‘The End of the Affair’ zou u daarvan kunnen overtuigen. Er volgt er echter ergens in de komende weken nog één...
07 Now in Sad Autumn (original mix) - David Rothenberg, Nicola L. Hein, Hans Tammen - 5.43
Een topnummer uit het repertoire van de elektroakoestische muziek. Now in Sad Autumn zullen we maar aanmerken als een seizoensgebonden nummer...
08 Dunja - Sarah Murcia & Noël Akchoté - 3.35
Charlie Haden voerden we in track 04 op als double bass specialist, maar nu gaat u luisteren Sarah Murcia, een waardig opvolger van dit jazz genie. Ze speeltg hier samen met akoestisch gitarist Noël Akchoté
09 Gentil Cavallero - Alonso Mudarra - 3.40
De stem van wijlen Montserrat Figuerras, de vrouw van Jordi Savall, blijft onvergetelijk. U hoort haar hier in een vertolking van een song van de Spaanse Renaissance componist Alonso Mudarra. Niemand minder dan de beroemde gitarist en luitenist Hopkinson Smith begeleidt haar
10 Ya Sazatan Haniyya - Ensemble Albaycin - 4.59
In Andalusië, het zuiden van Spanje dat vele eeuwen lang bezet is geweest door de Moren, hield men er een eigen kunstmuziek op na die oorspronkelijk van de Arabieren stamt, maar zich min of meer vermengde met westerse tradities. Het Ensemble Albaycin heeft zich op deze muziek gespecialiseerd
