Donderdag 30 juli 2020
De kolderieke president van de VS omarmt af en toe de uitlatingen van Afro-Amerikaanse celebrities. Dat mag een logische zet lijken in het kader van zijn herverkiezing. Zijn keuze voor de oorspronkelijk uit Kameroen afkomstige Dr. Stella Immanuel pakt echter nogal ongelukkig uit. Deze vrouw is een voorstander van het gebruik van hydroxychloroquine, een anti-malaria drug die zowel Trump als zijn Braziliaanse collega Bolsonaro een blauwe maandag gebruikt hebben om een besmetting met het corona tegen te gaan, dan wel om de symptomen van een opgelopen infectie met het virus te genezen. Het spul is inmiddels door legioenen wetenschappers geclassificeerd als ondeugdelijk. Het helpt niet tegen covid-19 en kan zelfs levensgevaarlijke bijverschijnselen met zich mee brengen. Trump vindt echter Immanuel’s bewering dat ze honderden patiënten met het middel succesvol heeft behandeld ‘spectaculair’. Als hij nou even de moeite had genomen om de antecedenten van de dame in kwestie na te trekken, dan had hij zichzelf kunnen behoeden voor zijn zoveelste blunder. Naast haar stellige overtuiging dat hydroxychloroquine werkt, gelooft Immanuel namelijk dat boze geleerden buitenaards DNA in ons aardse lichaam geplant zouden hebben, en ook dat sommige mensen seks hebben met demonen. Van dat alles worden we allemaal doodziek, zo meent zij.Daar ga je dan weer als leider van het machtigste land ter wereld: je hebt publiekelijk een dwaze vrouw geprezen die zich ergens halverwege de voodoo en een krankzinnigengesticht bevindt. In de nasleep van de strubbelingen die ontstonden naar aanleiding van de moord op George Floyd lijkt het misschien wel aardig om een Afro-Amerikaanse in de schijnwerpers te zetten, maar waarom nou uitgerekend deze fantaste? Hou het dan liever op Oprah Winfrey, ook al heeft die geen snars verstand van dokters en pillen. Is er dan niemand die Trump waarschuwde dat hij net zo goed de wekelijkse horoscoop van een of ander obscuur blaadje had kunnen promoten als het Woord van God over covid en de Amerikaanse economie? O, er zal vast wel een heldhaftig mens geweest zijn die hem daarop gewezen heeft. Maar je heet Donald Trump, je trekt je van niemand iets aan en ontslaat de dappere raadgever.
Laat het aan Oud Anders over om Afro-Amerikanen in het zonnetje te zetten. Dat doen we vrijwel elke week in dit programma. Dit logischerwijze vanuit onze belangstelling voor jazz, blues, en zeer zeker ook moderne Amerikaanse klassieke muziek. De invloed van het zwarte deel van de bevolking op enige muziekstijl ontstaan in de USA mogen we zonder overdrijven inschatten op zo’n 80 à 90 procent. En hen dan toch nog eeuwenlang in een hoekje drukken...het is eigenlijk niet te geloven.
Zondag 02-08-2020 is het raak. Aan bod komen achtereenvolgens The Swan Silvertones, Roscoe Mitchell en Harry Belafonte. Moeten we er nog aan toevoegen dat dit allemaal zwarte artiesten zijn? De erfenis van de Afro-Amerikaanse muzikanten is kolossaal.
Om met de laatste te beginnen: Harry Belafonte, geboren in Harlem, mag in het licht van de huidige omwenteling ten aanzien van het denken over Afro-Amerikanen – zo die al werkelijk plaats gaat vinden - gezien worden als een van de grote voorvechters van de Civil Rights Movement. Hij was erbij toen Martin Luther King tijdens de March on Washington in 1963 diens beroemde ‘I Have A Dream’ speech hield, en was bovendien een vertrouweling van de dominee. Belafonte is inmiddels 93 jaar oud. Iedereen kent zijn hartverwarmende, ontroerende stem. U hoort van hem het nummer Delia.
Jazzmuzikant Roscoe Mitchell is een schoolvoorbeeld van het muzikale genie dat onvermoeibaar op zoek blijft naar nieuwe wegen. Zijn klanken zullen sommigen verbijsteren; is dit jazz? Blues? Japanse Shinto? Stockhausen?
Het is een combinatie van dat alles, maar dan wel volgens het evangelie volgens Roscoe Mitchell. Van deze artiest, die zijn weg weet op vrijwel alle blaasinstrumenten, hoort u het nummer Fallen Heroes van zijn album Sound Songs.
Mooier dan The Swan Silvertones kan het nauwelijks worden. De groep behoort tot het beste dat de zogeheten Golden Era van Jubilee gospel heeft voortgebracht. Close harmony zoals weinig andere bands het konden brengen. U gaat zondag luisteren naar hun song Prayer In My Mouth.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 02 AUGUSTUS OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 A Musical Snuffbox Op. 32 - Anatoly Liadov - 2.09
Hij werd aangezien voor lui, de Russische componist Anatoly Liadov (1855 -1914) Misschien heeft dat iets te maken met het feit dat hij eigenlijk alleen maar korte stukjes schreef, en dan ook nog niet eens veel. Maar die stukjes, vooral die voor piano, zijn uiterst charmant. A Musical Snuffbox is zo’n juweeltje. U hoort de pianist Marco Rapetti
02 Prayer In My Mouth - Swan Silvertones - 3.00
De Swan Silvertones behoren bij de zogeheten Golden Era van de gospel. De jubilee gospel, wel te verstaan, waarin close harmony belangrijker was dan de heftige emotionele expressie van het individu
03 Fallen Heroes - Roscoe Mitchell - 6.03
Jazz artiest Roscoe Mitchell, meester op vele blaasinstrumenten, roept een merkwaardige wereld op met zijn avant-garde klanken. Wat hij brengt is uniek
04 Turn The Lamp Down (acoustische versie) - The Tea Party - 4.59
Het populaire rocktrio uit Canada kan een stevige blues wegzetten. Wat hen zo goed maakt is het feit dat ze alledrie begaafde instrumentalisten zijn. En dan is er natuurlijk die overweldigende stem van Jeff Martin...
05 Rhapsody No.1, Sz. 87 - 2. Friss (1st version) - Bela Bartok - 5.33
Bartok’s Rhapsody voor viool en piano, uitgevoerd door het Hungarian National Philharmonic Orchestra, met als violist Barnabas Kelemen, die bijgestaan wordt door Bartok specialist en pianist Zoltan Kocsis
06 La Valse à Mille Temps - Jacques Brel - 4.43
Is Jacques Brel wellicht de beste chansonnier die Frankrijk nooit gehad heeft? Zo zou je deze Belg kunnen noemen. U hoort een wat minder bekend nummer van hem
07 Story of Waterfall I & II - Masayoshi Fujita - 11.27
Story of Waterfall van de Japanner Masayoshi Fujita is een compositie om bij weg te dromen. Dromen lukt eigenlijk altijd wel met de klanken van de vibrafoon. Het instrument lijkt gemaakt voor elfjes, feeën en andere bovennatuurlijke lieverdjes
08 Delia - Harry Belafonte - 3.03
Sommige zangers hebben een stem waardoor je als het ware overstroomd wordt met warme gevoelens. Harry Belafonte was zo’n zanger
09 This is Here... - Carla Bley & Paul Haines 6.02
De 3LP Escalator Over The Hill van pianiste Carla Bley en dichter Paul Haines is een waar jazz epos dat eigenlijk een speciale uitzending behoeft. Voorlopig doen we het met slechts één nummer van die gedenkwaardige plaat, This Is Here, dat sterk doet denken aan de allervroegste Berlijnse school van Klaus Schulze, Tangerine Dream en Ash Ra Tempel...en dan was Bley net een paar jaar eerder
10 Almoraima (Bulerias) - Paco de Lucia - 5.27
Paco de Lucia werd 67 jaar oud, wat voor moderne begrippen te jong is om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen. Wat had deze waanzinnig begaafde gitarist ons nog kunnen geven als hijnog onder ons geweest was. Almoraima is het titelnummer van een van zijn meest succesvolle albums
11 Biryul'ki (Spillikins), Op. 2 - No. 1,2,6,11,12,13 - Anatol Liadov - 3.44
- zie track 01 – Een aantal aardige miniatuurtjes voor piano uit Liadov’s compositie Biryul’ki. De naam verwijst naar exquise liflafjes die geliefd waren in het Petersburg van zijn tijd
