Donderdag 21 mei 2020
Pink Floyd. De hele wereld kent die band. Wat niet iedereen weet: de naam van de groep werd op even eenvoudige als ingenieuze wijze samengesteld door frontman van het eerste uur Syd Barrett. Hij kwam op het idee door de voornamen van twee Amerikaanse bluesartiesten naast elkaar te zetten, namelijk die van Pink Anderson en Floyd Council. Dat werd dus Pink – Floyd. Of Barrett zich geïnspireerd voelde door hun muziek blijft onduidelijk. Vast staat dat hij de namen van beiden las op een LP-hoes van Blind Boy Fuller en er het zijne mee deed. Het zegt iets over het genie van Barrett. De simpelste vondsten zijn vaak de beste.En dan heb je daar in een ingeving een geweldige naam samengesteld. Een naam die – zelfs als je hem voor het eerst ziet – onmiddellijk blijft hangen. Succes verzekerd voor deze Britse groep. Het was verschrikkelijk dat de bandleden moesten toezien hoe de man die op hoogst originele wijze richting gaf aan de muziek van deze rockers langzaam maar zeker zijn greep op de werkelijkheid verloor. Onder fans van Pink Floyd heerste het geloof dat dit kwam door Barrett’s overmatige gebruik van LSD; hij zou gek geworden zijn door alle drugs die hij tot zich nam. Dit is slechts ten dele waar. Een zekere, mogelijk erfelijk bepaalde aanleg voor pathologische stoornissen heeft deze mooie jongen waarschijnlijk vanaf zijn vroegste jeugd al gehad. Het kwam pas duidelijk naar voren toen hij LSD begon te gebruiken. Barrett werd vervolgens uit de band gezet, omdat er niet meer met hem te werken viel.
Uit eigen ervaring weet ik hoe erg het is om een vriend af te zien drijven naar een waanwereld die voor niemand meer te begrijpen valt. En omdat hij je dierbaar is, probeer je te anticiperen op zijn gedachten, die ieder moment kunnen ontsporen. Je vermijdt dan bepaalde dingen te zeggen of te doen, uit angst dat ze bij vriend een psychose in gang kunnen zetten. Met als gevolg dat je er zelf ook haast gek van wordt. Paranoia kan besmettelijk zijn.
Triester wordt het wanneer we ons bedenken dat Pink Floyd hun album ‘Wish You Were Here’ uit 1975 opdroegen aan hun voormalige bandlid. Wish You Were Here? Nou, Barrett liet zich regelmatig zien tijdens de opnames van deze plaat. Hij gaf dus als het ware gehoor aan de oproep en was aanwezig, maar ondanks de op de plaat uitgesproken wens dat hij erbij zou zijn weerden de groepsleden hem. Een kaalgeschoren, raaskallende vriend konden ze tijdens hun sessies niet gebruiken. Hetgeen overigens niet wegneemt dat diverse bandleden zich in een later stadium ingespannen hebben om Syd’s kortstondige solo carrière gestalte te geven. Zo ziet u maar, de omstandigheden kunnen soms heel gespleten zijn; je kunt je niet maar je wilt je wel met een oude vriend bezighouden. Zo was het voor Pink Floyd.
‘By the way, which one’s Pink’ is een cynisch commentaar in de lyrics van het nummer ‘Have A Cigar’ van Wish You Were Here. De song gaat over de harde, commerciële instelling van de platenlabels, die een veelbelovende groep voornamelijk ten eigen bate naar groot succes wilden voeren. De vraag wie nou eigenlijk Pink was binnen de groep geeft aan dat de platenbonzen geen snars verstand hadden van de achtergrond van een band, en dat hen dat ook niet interesseerde. Pink? Wie van u heren is dat? Het is mogelijk dat de jongens van de band heel wel inzagen dat de desinteresse en de extreme, nergens mee rekening houdende druk van de muziekindustrie een belangrijke rol heeft gespeeld in de teloorgang van een uiterst fragiele persoonlijkheid als Syd Barrett. Het was niet alleen LSD en een zekere aanleg voor een psychiatrische afwijking die hem de das om gedaan hebben.
Welaan, Roger Waters, Nick Mason, David Gilmour, Richard Wright, en laten we ook Syd Barrett nog even noemen: niemand heette Pink in Pink Floyd. We moeten kijken naar Pink Anderson (1900 – 1974), een van de twee naamgevers van de groep. Hij was een bluesartiest van wie we niet al te veel weten. Nog vóór de Amerikaanse bluesrevival van de jaren ’60 gaf hij er vanwege hartklachten de brui aan en was hij eigenlijk muzikant af. Hij heeft echter wel een aantal fraaie songs geschreven, en bracht die op een zelfverzekerde, rustige wijze. Hij was iemand die volledig controle had over wat hij deed.
Zondagavond hoort u in Oud Anders het nummer ‘I Had My Fun' van Pink Anderson. Met Pink Floyd heeft het niets te maken, maar goed is het wel. U kunt het vinden op zijn album ‘Carolina Bluesman’ uit 1961.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 24 MEI 2020 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Bad Guy - Billie Eilish - 3.16
We gaan onverdroten voort met het draaien van Billie Eilish. Bad Guy is een single van haar, uitgeroepen tot beste song van 2019 door de International Federation of Phonographic Industry
02 Minyo, Variations on A Japanese Folk Song Op. 50d: Aventuras - Carlo Domeniconi - 4.17
De Koyunbaba Suite is niet het enige werk waarmee de hedendaagse gitaarcomponist Carlo Domeniconi de harten van het wereldwijde publiek heeft veroverd. Gitarist Celil Refik Kaya
laat u met Aventuras uit Minyo, Variations on A Japanese Folk Song Op. 50 horen wat de Italiaan zoal nog meer uit de hoed kon toveren
03 Nini - Dimi Orsho - 7.30
De Syrische sopraan Dimi Orsho heeft haar eigen opvattingen over Arabische muziek. Nini is van haar album Hidwa: Lullabies for Troubled Times
04 I Had My Fun - Pink Anderson - 4.39
- zie boven -
05 Recuerde El Alma Dormida - Alonso Mudarra - 4.34
Alonso Mudarra is een van de weinige renaissance componisten die veel voor de vihuela geschreven heeft. De vihuela houdt het midden tussen een gitaar en en luit
06 Modul 46 - Nik Bärtsch - 9.01
De Zwitserse jazzpianist Nik Bärtsch noemt zijn muziek Zen-funk. Het feit dat hij zich door Japanse muziek liet inspireren komt ook naar voren in de naam van zijn band: Ronin. De naam betekent berg van kracht, en duidt op een Samoerai die geen meester meer diende
07 Liquid Days Part One - Philip Glass - 4.45
Philip Glass uit de tijd dat hij nog veel origineels te melden had; Liquid Days is van zijn album Songs for Liquid Days uit 1986. Vocale minimal music van de betere soort
08 Promise Keeper - Agnes Obel - 4.29
We hebben nog heel wat weken te gaan voordat we alles van Obel’s nieuwste album Myopia (2020) gedraaid hebben, maar we zijn sinds vorige week op weg...
09 Per Amor de Costey - Hugo de Lantins - 4.46
Men is er niet zeker van of Arnold en Hugo de Lantins familie van elkaar waren. Wel waren er twee componisten van die achternaam gelijktijdig actief in het Venetië ca. 1420. Per Amor de Costey is een fraaie polyfonische compositie, gezongen door het ensemble Le Miroir de Musique. Hugo was de componist
10 Makam Suzidil Pesrev - Münir Nurettin Beken - 4.01
Münir Nurettin Beken is een van de betere Oud (= Arabische luit) meesters die er op de wereld rondlopen. Makam Suzidil Pesrev staat op The Art Of The Turkish Ud uit 1997
11 Nocturne No.11 in F sharp minor Op.104.1 - Gabriel Fauré - 4.10
Na Chopin heeft de Fransman Gabriel Fauré misschein wel de mooiste nocturnes voor piano geschreven. U Hoort Eric le Sage met de Nocturne no. 11
