Donderdag 5 maart 2020
Er zijn boeken vol geschreven over de aanhoudende bemoeienis van de Verenigde Staten met de politiek van de Midden-Amerikaanse landen. Daarbij ging het doorgaans om financiële steun aan contra-revolutionaire groeperingen of aan zittende rechtse dictators. Het motief voor deze handelwijze lag voor de hand: Amerika wenste de invloed van de Sovjets aan zijn achterdeur in te dammen. Een herhaling van een incident als de Cubacrisis (1962) en de daaruit voortvloeiende dreiging van een atoomoorlog moest koste wat kost vermeden worden. De financiële hulp die de VS anti-communistische bewegingen in Midden-Amerika deed toekomen had in zekere zin enige wettigheid zolang de Senaat en het Congres er hun goedkeuring aan verleenden. Soms ging het er echter minder legaal – en zeer beslist onethisch - aan toe. Zo doen er verhalen de ronde over de rol die de CIA gespeeld zou hebben in het Nicaragua van de jaren ‘80. De contra’s, die het in dat land opnamen tegen de gevestigde, socialistische Sandinisten, hadden meer geld nodig dan beide Amerikaanse Huizen aan hen kwijt wilden. De groepering vond een eigen oplossing voor dat gebrek aan contanten door zich te liëren aan de Zuid-Amerikaanse drug lords. Aan de handel in verdovende middelen richting Verenigde Staten werden immers fortuinen verdiend. De CIA zou deze kwalijke praktijken oogluikend hebben toegestaan. Erger nog, sommigen beweren dat de inlichtingendienst nota bene zèlf drugs smokkelde, en het daarmee verdiende geld naar de contra’s doorsluisde. Op die manier zette de dienst de landgenoten van de Amerikaanse DEA (de belangrijkste organisatie voor het bestrijden van illegale drugs in binnen- en buitenland) ernstig de voet dwars.
De geruchten omtrent de machinaties van de CIA zijn nooit bewezen. Maar ja, we hebben het hier over een organisatie die in het diepste geheim opereert. Mochten er al aanwijzingen bestaan voor de betrokkenheid van de CIA bij de internationale drugshandel, dan zullen ze er ongetwijfeld voor gezorgd hebben dat deze nooit boven water komen.
Overigens konden de VS, al dan niet clandestien, uiteindelijk geen bepalende invloed uitoefenen op het conflict in Nicaragua. De Sandinisten bleven overeind, en zouden bij het Internationale Gerechtshof van Den Haag zelfs een aanklacht indienen over de rol van de US op de politieke integriteit van een autonome staat. Dit heeft er direct toe geleid dat de VS de jurisdictie van het Hof niet langer wilde erkennen. Nee, allicht niet. Als elke supermacht uit de historie wenst Amerika ongehinderd zijn eigen buitenlandse beleid door te kunnen voeren, of dat nou onschuldige mensenlevens kost of niet.
Geheime manipulaties, of openlijke steun in Midden-Amerikaanse naties: de Amerikaanse overheid beging een blunder toen het besloot om openlijk de ultra-rechtse regering van El Salvador te steunen. Doodseskaders van het Bataljon Atlácatl moordden in 1981 het dorpje El Motoze uit, dit omdat ze vermoedden dat er zich daar guerilla’s van de oppositie zouden ophouden. Meer dan 800 van geen kwaad wetende mannen, vrouwen en kinderen werden genadeloos geëxecuteerd, op eenzelfde manier als de nazi’s dat deden in Oost-Europa. Zet u er maar de handtekening van de USA onder. Amerika ontkende het gebeuren. President Ronald Reagan zou het hele verhaal over de slachting afdoen als een ‘links-propagandistisch verzinsel’. Totdat het tegendeel bewezen werd.
Het is deze gruwelijke gebeurtenis die de Amerikaanse componist David T. Little ertoe aanzette om zijn stuk ‘Haunt of Last Nightfall’ te schrijven. Hij bedoelde naar eigen zeggen niet zozeer de Amerikaanse overheid aan te klagen, die indirect de hand heeft gehad in dit bloedbad; nee, het ging hem meer om het feit dat deze verschrikking hem niet meer losliet vanaf het moment dat hij ervan kennis nam. De eeuwige vraag van de schuld was voor hem niet van doorslaggevende betekenis, maar wel de ellende van de slachtpartij zelf. Het achtervolgde hem jarenlang. Hij noemde het een ‘ghost’ die hem bleef kwellen.
Little heeft geprobeerd om deze tragedie, die zich voor hem als het ware ophield als het griezelige monster onder het bed van een klein kind, definitief van zich af te schrijven. Zondagavond in Oud Anders beginnen we de uitzending met het eerste deel uit ‘Haunt of Last Nightfall’, getiteld ‘Curtain: El Mozote’. Nee, het is geen kakofonie van oorlogsgeluiden die u hier hoort, maar de getoonzette onschuld van een vredig dorpje in de jungle. Met deze fraaie klanken begint de compositie, en daarop willen we het voorlopig houden. Het stuk wordt uitgevoerd door Third Coast Percussion. Dit ensemble bedient zich van marimba’s, xylofoons en vergelijkbare instrumenten. Een heerlijk feest om te horen: het dorpje El Mozote is niet dood, maar leeft voort in onze herinnering.
PLAYLIST OUD ANDERS ZONDAG 8 MAART 2020 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Balkanski Cocek - Vincent Peirani - 3.13
Balkan jazz van een supertrio: accordeonist Vincent Peirani, pianist Michael Wollny en contrabassist Michel Benita geven een Balkan-Klezmer ritme ten beste
02 Live And Let Live - Love - 5.30
De psychedelische rockgroep Love van de late Jaren ´60 heeft op het meesterwerk Forver Changes een aantal gedenkwaardige songs vastgelegd. Live And Let Live is daar een van
03 Sonntags-Abschied- Phase 14 Seite 101-Sonntags-Lied Seite 119 - Karlheinz Stockhausen - 6.44
Karlheinz Stockhausen deed wat niemand deed of kon. In dit deel van het Sonntagsabschied bewijst hij dat een componist als hij maar eens in de honderd jaar geboren wordt...want hoe uniek is het wat u hier hoort!
04 When I Was Older - Billie Eilish - 4.32
Het nieuwe Amerikaanse popfenomeen Billie Eilish zullen we in Oud Anders blijven volgen. Hier een niet officieel uitgegeven nummer van haar
05 Omaggio I tm X - Leo Brouwer - 12.31
Leo Brouwer is voor insiders een van de belangrijkste gitaarcomponisten van de 20e eeuw. In Ormaggio brengt hij een ode aan alle componisten die invloed op hem uitgeoefend hebben. Gitarist Michele Buono voert het uit
06 Beyat [Syria] - Mevlevi Order of the Whirling Dervishes - 5.40
Mannen met jurken die in het rond tollen: we hebben het hier over de legendarische Derwishes, die behoren tot de Sufi-tak van de Islam. U hoort vertegenwoordigers van deze vreedzame religieuze overtuiging musiceren
07 Shango’s Funkiness - Paul Dolden - 8.42
De naam Shango verwijst naar de koning van de Orisha, de oud-Nigeriaanse godenwereld, waarin Shango werd voorgesteld als een drummer en danser. Elektroakoestisch componist Paul Dolden ontwierp met behulp van tapes een uniek weefsel van drumgeluiden
08 Taktspuren (Stereo-Mischung) für Sonntags-Abschied- Phase 14 Seite 101 - Karlheinz Stockhausen - 5.01
- zie track 03 -
09 Haunt of Last Nightfall Act I Curtain, El Mozote - David T. Little - 3.18
- zie boven -
