Donderdag 5 september 2019
Op onze Oud Anders pagina zijn berichten over het gekrakeel in deze wereld eigenlijk voorbehouden aan de zomerweken. We willen het in die tijd immers wat rustiger aan doen, en geklets over politiek e.d. vloeit nu eenmaal wat gemakkelijker uit de pen dan een uitgebreide studie over een artiest of muziekgenre. We kunnen het echter niet laten en gaan aansluitend op het artikel van vorige week nog even door op de Brexit. Grappen over de laatste ontwikkelingen in dit deal/no-deal dilemma zijn niet van de lucht: noem de Engelse stamtijden van het werkwoord ‘breken’, en dan moet de Oxford Dictionary die grammaticale ingang wellicht herschrijven naar ‘to break – broke – brexit (i.p.v. broken). Of kent u die belegen mop van de twee die naar Parijs gingen? ‘Ze gingen niet’, schalt het nu uit de collectieve Almelose huiskamers. En inderdaad laat het zich aanzien dat een Brexit er voorlopig nog niet van komt. Boris Johnson kan zijn limiet van 31 oktober vergeten, en ook algemene verkiezingen om de zaken alsnog naar zijn hand te kunnen zetten lijken hem niet gegund. Jawel, Boris ervaart op dit moment hetzelfde als Theresa May jarenlang heeft moeten meemaken, namelijk dat het Britse parlement doodgewoon niet meewerkt. Zoals een journaliste van Euronews opmerkte zijn ze er daar goed in om te laten weten wat ze niet willen – maar duidelijk maken wat ze dan wèl willen? Ho maar.Al met al doet de het gevecht van de strijdende partijen in het Britse parlement meer en meer denken aan de wereldberoemde roman van Anglo-Ierse schrijver Laurence Sterne, te weten ‘The Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman’. De veronderstelde protagonist wordt pas geboren wanneer het verhaal al honderden pagina’s op streek is, en hij wordt alweer afgevoerd nog voordat hij kan brabbelen. Met andere woorden, u komt nooit te weten hoe het nu toch zit met het leven en de opvattingen van Tristram. Op dezelfde manier zijn de Tories en Labour al jaren aan het bakkeleien over de afscheiding van de EU, maar tot een oplossing komt het niet. Ze zijn met elkaar bezig, niet met de Brexit. Wat is dat, Brexit? De Engelsman weet het niet.
Het zal nog blijken dat John de Mol een aanzienlijk deel van de Engelse politici op zijn payroll heeft staan. Een camera van Talpa in het Britse Lagerhuis, en de beste reality show aller tijden doet de kassa rinkelen. Mark Rutte heeft dan wel ooit beweerd dat hij de scenes in het Britse parlement prachtig vindt, maar wees nou eerlijk: het gedoe daar ziet eruit als een middelbare schoolklas, met een leraar die geen orde kan houden. Het gaat nergens naar toe. Moet deze kermis beslissingen nemen voor een land dat hoopt nog steeds een van de invloedrijkste naties ter wereld te zijn? Wat een afgang. En ze kunnen de Russen niet eens de schuld geven van al dit falen.
Voor de muziek nemen we deze week deels onze toevlucht tot een Europees land dat geen lid is van de EU. We hebben het nu over Noorwegen, een land dat zich kan buigen op een uiterst serieuze vorm van folkmuziek. Serieus, dat wil zeggen, qua uitvoering, maar zeer zeker ook qua melodie en thematiek; de Noorse folk staat niet bepaald bekend om haar uitbundige vrolijkheid. Misschien heeft dat te maken met het feit dat de Vikingen van weleer moesten zien te overleven in een koud, grimmig klimaat, en er na hun bekering tot het christendom eeuwenlang een tamelijk streng geloof op nahielden. Dit zijn hypotheses, zeker weten doe ik het niet; evenmin pretendeer ik alle volksmuziek uit Noorwegen te kennen. Maar het valt me hoe dan ook op dat de 10 tot 15 cd’s met Noorse folk die ik in mijn verzameling tel nou niet direct falderie - faldera deuntjes bevatten.
Evengoed is het prachtige muziek. Nors? Noors? Als we traditionele Hardanger viool horen, dan zien we als het ware ’n eenzame speler bovenop de steile wand van een fjord staan, terwijl hij zijn klanken als een gebed de eeuwigheid instuurt. Een voorbeeld van dit imaginaire tafereel voeren we zondagavond op in Oud Anders in de persoon van Benedicte Maurseth. Zij is een virtuoze op de ‘Hardingfele’, evenals haar collega Anne Svanaug Haugan. Die laatste hebben we echter vooral uitgekozen vanwege haar fraaie stem, die erg veel aan die van de legendarische Barbara Thornton van het Sequentia Ensemble doet denken.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 8 SEPTEMBER 2019 OP AAFM, 19.00 – 20.00 UUR
01 Full Bloom - Areni Agbabian - 3.52
Agbabian uit Californië zingt Armeense liederen en hymnes, maar geeft er haar eigen draai aan. Ze begeleidt zichzelf op piano en wordt ondersteund door het ingetogen drumwerk van Nicolas Stocker
02 Winter Chimes - Joanna Brouk - 6.34
Het werk van de New Age pionier Joanna Brouk wordt door sommigen als ‘geneeskrachtig, helend’ omschreven. Nou kunt u dat geloven of niet, maar haar klanken werken wel zeer ontspannend
03 A Step Into It, Imagining 1001 Years (fragment) - Maryanne Amacher - 11.48
Een grotere tegenstelling dan die tussen Amacher en Brouk valt er in de muziek nauwelijks te vinden. Amacher versterkt en manipuleert de alomtegenwoordige onrust om ons heen, zoals geluiden in gebouwen die we nauwelijks waarnemen. Haar werkwijze levert een ongekend bombardement van hemeltergende klanken op
04 Signe Lita - Anne Svanaug Haugan - 3.00
De Noorse folkmuzikante Anne Svanaug Haugun bespeelt eigenlijk de traditionele Hardangerviool (hardinfele) maar kan ook voortreffelijk zingen, zoals ze hier laat horen in Signe Lita van haar album Scordatura
05 Summer Samba - Kornstad Trio - 6.04
Håkon Kornstad op de tenor saxofoon en dwarsfluit, Frode Haltli op de accordeon en Mats Eilertsen op de double bass: Noorse jazz van nu
06 Nådigste Jesus: Jesus Styr Du Mine Tankar - Det Norske Solistkor - 3.20
Det Norske Solistkor brengt op hun album White Night: Impressions of Norvegian Folk Music oude en nieuwe koorzang uit Noorwegen. Daaronder ook religieuze muziek
07 Three New Studies for 2 pianos - Szabolcs Eszteny - 5.02
Wat doet een componist wanneer hij een nieuw werk schrijft? Hij zet zich achter – meestal – een piano en begint er vrijelijk op los te improviseren. Uiteindelijk moet hij dan tot een bepaalde organisatie van de gevonden klanken komen. Szabolcs Eszteny’s werken leggen zich volledig toe op dit proces van zoeken
08 Hound Dog Bay At The Moon - Odetta - 4.13
Odetta’s album Odetta Sings Ballads and Blues uit 1957 zou volgens sommige bronnen Bob Dylan ertoe aangezet hebben om voor folk te kiezen in plaats van Rock ’n Roll. Hound Dog Bay At The Moon staat op die plaat
09 Huldre mi - Benedicte Maurseth - 4.04
Hardanger vioolvirtuoze Benedicte Maurseth vertolkt niet alleen traditionele Noorse folk, ze schrijft ook nieuwe muziek voor het instrument van haar keuze
10 Reapers - O'Hooley & Tidow - 5.00
Belinda O’Hooley and Heidi Tidow, afkomstig uit Yorkshire, worden door Engelse critici omschreven als een van de sterkste combinaties van de hedendaagse Britse folkmuziek
11 Mama's Cryin Long - Rhiannon Giddens, Amythyst Kiah, Leyla McCalla & Allison Russell - 2.11
De laatste song in een met folk doorspekte uitzending. Vier dames uit Amerika en Canada zingen traditionele Amerikaanse ballades die de tand des tijds doorstaan hebben. Ze schrijven zelf ook gelijkwaardig materiaal
