Donderdag 8 augustus 2019
Voor de goede orde: met de kop van dit artikel probeer ik geen cynische zinspeling te maken op de verschrikkelijke gebeurtenissen die vorige week plaatsvonden in El Paso. Ik zou niet durven. Nee, ‘Bongo Fury in El Paso’ is de titel van een bootleg, gemaakt van een optreden van Frank Zappa en Captain Beefheart in deze stad in Texas, op 23 mei 1975. Wanneer ik de naam El Paso hoor moet ik onvermijdelijk aan dat legendarische concert denken. De bootleg is een van de betere die er van een Zappa show verschenen zijn.Toch wil ik met deze titel wel degelijk naar de tragische gebeurtenissen van 3 augustus 2019 verwijzen, maar dan als positieve tegenhanger. Zappa, die zijn technische vaardigheden op de gitaar bagatelliseerde, maar in feite een van de origineelste rockgitaristen van zijn tijd was, speelde de sterren van de hemel tijdens dat concert. Wanneer u hem bezig hoort zou u de roemruchte slogan aan kunnen halen die folkzanger Woodie Guthrie in de oorlogsjaren op zijn gitaar kraste: ‘This guitar kills fascists’....was er afgelopen zaterdag maar zo’n gitaar in El Paso geweest. Mogelijk had het instrument afgerekend met Patrick Crusius, nog voordat die toe kon slaan.
Al eerder hebben we het op deze pagina over de onbegrijpelijke proliferatie van oorlogswapens in de Amerikaanse straten gehad. Valt er nog wat aan de discussie toe te voegen? Nee, eigenlijk niet. Behalve dit misschien: hoe lang zou het nog duren voordat sommige landen ertoe overgaan om een negatief reisadvies voor de Verenigde Staten uit te brengen? Het land begint te vervallen tot een heuse bananenrepubliek.
In Afghanistan wordt er om de twee à drie weken een bomaanslag gepleegd; dat land verkeert echter al tientallen jaren in een permanente staat van oorlog. Op Amerikaans grondgebied heerst vrede, zo moeten we geloven. Maar in werkelijkheid is de USA bezig de statistieken van Afghanistan achterna te hollen, met om de twee maanden iemand die in het wilde weg om zich heen begint te schieten. Het is verbijsterend, en niemand die er iets aan doet.
Dat er niets gebeurt wordt veroorzaakt door het feit dat Democraten en Republikeinen er niet aan toekomen om het zorgwekkende fenomeen van spree killing daadwerkelijk aan te pakken. Ze gaan integendeel de strijd met elkaar aan. Kijkt u eens naar een gespreksronde over dit onderwerp op CNN. Nemen daar zowel Democraten als Republikeinen aan deel, dan wordt het onvermijdelijk ruzie. Met andere woorden, het politieke gevecht is belangrijker geworden dan de oplossing.
Wie heeft er gelijk? De Democraten stellen dat er een verbod op zware wapens moet komen. De Republikeinen zijn van mening dat de achtergrond van iemand die een AK wil aanschaffen beter gecheckt moet worden. Het probleem is dat zowel Democraten als Republikeinen de oplossing van de oppositie uitsluiten omdat het nu eenmaal van die andere partij komt, terwijl het duidelijk mag zijn dat de waarheid in het midden ligt: beide wegen moeten bewandeld worden, zij het met overleg. Niemand zit immers te wachten op een miljoen kleine burgeroorlogjes op Amerikaanse bodem wanneer er een verbod op wapens van kracht wordt en de politie op pad gaat om al dat wapentuig in beslag te nemen. De gemiddelde Amerikaan vertikt het nu eenmaal om het tweede amendement op te geven, zelfs als hij niet eens een wapen bezit. Dat wordt een eindeloze knokpartij tussen wetshandhavers en de burgers.
Evenmin wordt het er gezelliger op wanneer een vader die tijdens het cowboytje spelen zijn zoontje iets te enthousiast ‘pief, paf poef!’ in het oor schreeuwt, door de geschrokken spruit bij de social services aangegeven wordt. Stasi, nazi, Big Brother en background check: pappie staat te boek als ontoerekeningsvatbaar, en vervolgens mag hij niet veel meer.
Voorzichtigheid is dus geboden wanneer het erom gaat fundamentele veranderingen te bewerkstelligen. Daarnaast is het zaak om de politieke macht van de NRA in te dammen, zoveel mag duidelijk zijn. Het is namelijk geen fictie uit de TV serie House of Cards dat deze organisatie een flink deel van de politici in zijn greep heeft. Op CNN hebben ze het daar openlijk over.
Om terug te keren naar ‘Bongo Fury in El Paso’: dat waren nog eens tijden. In 1975 kon er nog naar een rockconcert gegaan worden zonder dat een gek vanuit een torenflat 58 muziekliefhebbers neer zou maaien (Las Vegas, 2017). Boeren, burgers en buitenlui van alle kleuren, gezindten en politieke overtuigingen waren welkom, en van Zappa kreeg je dan tijdens de show ook nog eens een gratis lesje hoe je je moest registreren om te kunnen stemmen. Opdat een Donald Trump nooit aan de macht zou komen. Maar ja, Zappa leeft allang niet meer.
Zondagavond draait Oud Anders ‘A Pound For A Brown on The Bus’. Van Bongo Fury in El Paso.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 11 AUGUSTUS 2019 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 The River - Areni Agbabian - 4.05
Een Amerikaanse met Armeense wortels brengt haar eigen bijzondere soort muziek, waarvan – aldus platenlabel ECM – een kalme betovering vanuit gaat
02 Sonata In A Major, K. 209, L. 428 - Domenico Scarlatti - 3.49
Gitarist Manuel Barrueco vertolkt een oorspronkelijk voor piano geschreven sonate van Domenico Scarlatti
03 New Pony Blues - Son House - 2.58
De merkwaardige, worstelende stem van Son House komt uitstekend tot zijn recht op Stefan Grossman’s plaat The Ragtime Cowboy Jew. De blueslegende wordt hier begeleid door Grossman, die een studie heeft gemaakt van de fingerpicking stijl van House en zijn tijdgenoten
04 Setumah - John Zorn, Craig Taborn & Vadim Neseloskyi - 4.56
Een fraaie melodie van het pianoduo Craig Taborn & Vadim Neseloskyi. Ze spelen een compositie van John Zorn, en droegen met hun plaat Da’at bij aan diens uit 11 cd’s bestaande project The Book Beriah
05 A Pound For A Brown On The Bus - Frank Zappa & Captain Beefheart - 14.51
- zie boven -
06 Woman Of Rumelay - Tsaziken - 3.17
Het Duitse folkensemble Tsaziken speelt melodieën uit de hele wereld. Met een stuk of acht zangeressen plus instrumentale begeleiding wordt het dan spectaculair
07 Crawl After You - M. Ward - 3.40
De stem van de Amerikaanse singer-songwriter M. Ward blijft ons voorlopig nog wel fascineren. Crawl After You is van zijn album A Wasteland Companion uit 2012
08 Tunala - Anoniem - 3.03
Boventoons zingen van het betere soort. De dame die het nummer Tunala ten beste geeft is 36 jaar oud en komt uit Binnen-Mongolië, waar de meeste bewoners van Chinese origine zijn
09 Intornette - Kornstad Trio - 5.27
Het Noorse jazz trio Håkon Kornstad (saxofoon), Mats Eilertsen (bas) en Paal Nilssen-Love (drums) begonnen hun samenwerking in 2016. Inmiddels behoren ze tot de Europse top
10 Sambasunda - CBMW - 5.11
SambaSunda, ook wel aangeduid met CBMW, is een 14-koppig ensemble dat een grote verscheidenheid aan Indonesische instrumenten en invloeden samenbrengt om een modern soort gamelan orkest te creëren. Ze zijn afkomstig uit Sundan, West-Java. Hier spelen ze een nummer dat ze naar zichzelf vernoemd hebben: Sambasunda
11 Cold Outside - Keb' Mo' - 4.59
Je zou er haast bijgelovig van worden: Kevin Roosevelt Moore veranderde zijn naam in Keb’ Mo’ en kreeg toen eindelijk het succes dat hij verdiende. Persoonlijk vinden we hem op zijn best wanneer hij akoestische blues brengt, zoals met het nummer Cold Outside van zijn meest recente album Oklahoma (2019)
