Donderdag 1 augustus 2019
Uw tuin kan het decor vormen voor allerhande tragische en komische voorvallen in het leven der dieren die zich in de buurt van uw huis ophouden. Mijn eigen voortuin schijnt vooral in trek te zijn bij vrij rondzwervende katten. Mogelijk komt dit omdat het stukje grond eruitziet als een klein bosperceel, waar het goed toeven is voor huisdieren die liever buiten dan binnen leven. Ik heb vanuit mijn raam dus alles gezien: vechtende en vrijende, en - afgegaan op het aantal dode vogels dat ik in de loop der jaren in mijn tuin aantrof - zeer zeker ook jagende katten.Zo koester ik dierbare herinneringen aan een rode kater die zich meer dan tien jaar lang manifesteerde als de absolute heerser van mijn grondgebied. Karel (laat ik hem voor ’t gemak maar zo noemen; het beestje heeft vermoedelijk nooit een naam gehad) was onmiskenbaar een ontheemde kat. Hij liep altijd buiten, zelfs als het ’s nachts 15 graden vroor. Hij wilde wel voer van me aannemen, maar at dat niet uit de hand. Karel liet zich absoluut niet aanraken. Als ik hem probeerde te aaien maakte hij zich pijlsnel uit de voeten. Daaruit concludeerde ik dat hij waarschijnlijk geen baasje had. Karel hoorde nergens thuis, en vond dus paradoxaal genoeg dat de hele wereld van hem was. Mettertijd ontwikkelde hij zich tot een volleerd jager en ongenaakbare straatvechter, die ik meerdere malen in mijn tuin zag hurken, klaar voor de sprong richting nietsvermoedende merel; in ‘flagrante delicto’ bovenop een krols poesje; of bezig een concurrerende kater een fikse afstraffing te geven.
Voor een kat bij wie de instincten van zijn niet-gedomesticeerde voorouders zozeer de overhand hadden genomen maakte hij één keer ‘n merkwaardige vergissing. Dat was toen ik op een zomerochtend alle deuren van mijn huis tegen elkaar open had gezet. Blijkbaar dacht Karel dat mijn huis wel een handig doorsteekje was naar mijn voortuin, want daar kwam hij via de achterdeur opeens doodgemoedereerd naar binnen lopen, in de typische, soepele wandelpas van een kat die zich prima op zijn gemak voelde. Sjok sjok sjok, Karel op weg naar de voordeur.
Opeens wendde hij zijn kopje en zag mij op de bank zitten. Daar had hij niet op gerekend! Het schuwe beest maakte een luchtsprong van schrik en vluchtte. In zijn paniek precies de verkeerde kant op: hij rende namelijk als een schicht de trap op naar boven. Tja, daar zat ik nou niet bepaald op te wachten. Een verwilderde kat die zich schuil hield in een van mijn slaapkamers, en die nog maar één kant op kon zodra ik naar boven ging om hem te zoeken: terug de trap af, waar mijn gezicht dan het eerste zou zijn wat hij tegenkwam. Een kat in nood maakt rare sprongen, en ik voelde er weinig voor om in aanraking te komen met Karel s geoefende klauwen. Het beestje was per slot van rekening geen doodgewone, aanhankelijke huiskat, maar een vrijgevochten piraat die zich eventueel zou verdedigen als het moest.
Het is goed gekomen. Ik besteeg de trap, voor de zekerheid mijn gezicht met ’n hand beschermend. Halverwege bleef ik staan en riep ’n paar keer ‘kssst, kssst!!’. Vervolgens zag ik hem in een flits langs me heen naar beneden roetsjen. Toen ik weer in mijn woonkamer stond was Karel in geen velden of wegen meer te bekennen. Einde verhaal. ‘Elvis Has Left the Building’, zegt men dan.
Dit voorval heeft Karel er niet van weerhouden om zich nog vele jaren in mijn tuin neer te vleien. Hij moet heel oud geworden zijn. Volgens mij behoorde hij immers al niet meer tot de jongsten toen ik voor ’t eerst met hem kennismaakte. Op een of andere manier heeft hij zich al die tijd uitstekend in leven weten te houden, waarschijnlijk met afval en alles wat de jacht hem opleverde. Ook zullen buurtbewoners hem regelmatig wat toegeschoven hebben, net zoals ik dat deed.
Totdat hij er opeens niet meer was. Ach, zo gaat dat. Wie zal zich over zijn levenloze lijfje ontfermd hebben? Misschien wel niemand. Karel wenste zich nog niet dood over zijn kopje te laten strelen, dus wie weet had hij wel ergens een plekje ingeruimd waar geen mens zijn beenderen ooit zou kunnen vinden.
Rust zacht, Karel . Voor jou beginnen we de uitzending Oud Anders met een lied over eksters. Je weet wel, die krengen die jij als enige kat in de buurt de baas kon. Eksters, voor de duivel niet bang, hebben een doortrapte strategie om katten te pesten. Vooral als ze met z’n tweeën zijn: de één trippelt treiterend voor de neus van de kat, en wanneer die dan toe wil slaan valt de tweede ekster hem van achteren aan. Meerdere malen heb ik er een kat tureluurs van zien worden, totdat -ie het maar opgaf en wegliep. De sluwe eksters krasten dan hun overwinningslied. Rotgeluid, rotbeesten, rotgewoonten: ze roven de nesten van broedende vogels leeg. Nee, ik moet ze niet.
Bij Karel , doorgewinterde tijger-in-het-klein, kwamen die waaghalzen er doorgaans minder goed vanaf als ze de strijd met hem aan durfden te gaan. Dit getuige het pakket witte, zwarte en blauwe veren dat ik nogal eens aantrof in mijn tuin. Hij liet zich door deze duivelsvogels niet in de luren leggen en verschalkte er menigeen.
Eksters. Het lijkt er wel op dat er haast geen andere vogels meer zijn in Windmolenbroek, bah. Nu Karel er niet meer is hebben ze de hele buurt overgenomen. Het valt echter niet te ontkennen dat ze er prachtig uitzien. Vandaar dus het lied ‘Magpie’ van de Britse folkgroep The Unthanks. U hoort het nummer omstreeks 19.01. Wellicht luistert Karel vanuit de hemel likkebaardend mee...
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 4 AUGUSTUS 2019 OP AAFM, 19.00 - 20.00 UUR
01 Magpie - The Unthanks - 5.07
Het schitterende nummer Magpie (ekster) staat op het bekroonde album Mount the Air uit 2015 van de Britse folkgroep The Unthanks. Het gaat hier om twee zangeressen die vaak nog een gastzangeres aan het collectief toevoegen
02 Spanish Dances No. 4 Villanesca - Enrique Granados - 5.29
Eén van de Spaanse Dansen van Granados gearrangeerd en uitgevoerd door guitarist Manuel Barrueco
03 Eclats LLS - Kaja Draksler & Eve Risser - 9.37
Avant-garde jazzpiano door twee dames. Eclats staat op hun album To Pianos
04 Beryl - O'Hooley & Tidow - 3.46
Nog een succesvolle Britse folkgroep. O'Hooley & Tidow zijn uit de regio rond Manchester afkomstig en schreven een nummer naar aanleiding van Maxine Peake’s toneelstuk over de legendarische wielrenster Beryl Burton uit Leeds
05 Khoai - Iannis Xenakis - 15.15
Ja, zo kan een klavecimbel ook klinken. Menigeen zal even moeten slikken, maar wat wilt u: we hebben het over Iannis Xenakis. De Finse klavecimbelspeler Jukka Tiensuu voert het uit
06 Tic Tac - The Dead Brothers - 4.13
Hoog niveau blues/jazz/avant-garde folk uit Zwitserland
07 Chaconas y Marionas - Ruiz de Ribayaz - 4.46
Ruiz de Ribayaz was een Spaanse muziekverzamelaar uit de 17e eeuw. Hij was geïnteresseerd in Spaanse, Arabische, Afrikaanse en Zuid-Amerikaanser muziek. Het Harp Consort van Andrew Lawrence-King voert een van de stukken uit zijn verzameling (Luz Y Norte geheten) uit
08 Died for Love - The Unthanks - 3.49
- zie track 01 -
09 Metamorphosis. No. 1 Moderate - Philip Glass - 4.03
Harpiste Floraleda Sacchi voert een deel van Philip Glass’s Metamorhosis voor u uit, dat oorspronkelijk voor piano geschreven werd
