Donderdag 21 juni 2018
De zomerperiode is weer in zicht. Voor Oud Anders betekent dit dat er de komende periode minder toelichting gegeven wordt tijdens de uitzending. Er blijven dan zo’n vier minuten extra tijd voor muziek over. Op deze pagina komt er tegelijkertijd wat meer ruimte vrij voor andere zaken. Zoals het WK voetbal bijvoorbeeld. Let wel, ik ben bepaald geen voetballiefhebber. De nationale competitie(s) en de Champions League duren me te lang, dus die volg ik niet. Maar een EK of WK is een kort, overzichtelijk toernooi waar ik graag naar mag kijken. Eens per twee jaar ben ik dan ook een voetbalfan, of Oranje nu meespeelt of niet.U heeft nu genoeg informatie om te weten dat ik het spelletje nauwelijks begrijp. De bal is rond, verder gaat mijn kennis niet. Onderstaand commentaar moet dan ook met een korreltje zout genomen worden.
Spanje – Portugal trof me als de meest gedenkwaardige wedstrijd tot nu toe. Sterker nog, het was misschien wel de beste match die ik gedurende de WK’s en EK’s over de afgelopen twaalf jaar gezien heb. Beide landen lieten alles zien wat voetbal zo mooi kan maken. En al weten we niet wat ons verder nog te wachten staat, één ding wordt duidelijk: Christiano Ronaldo lijkt Messi definitief te gaan onttronen als beste voetballer aller tijden. Tenzij die laatste toch nog zijn gebruikelijke arsenaal aan even onmogelijke als doeltreffende oplossingen weet aan te boren. Messi blijft per slot van rekening wel Messi.
Zo goed als deze match was, zo hilarisch was de wedstrijd die er direct op volgde. Iran - Marokko liet twee ploeterende ploegen zien die zich vooral uitsloofden om de eigen teamgenoten te omspelen. Dit gebeurde zó regelmatig dat de toeschouwer zich verbijsterd afvroeg welke strijd er hier nou eigenlijk gestreden werd: Iran tegen Marokko, Iran tegen Iran of Marokko tegen Marokko. Gezien het eigen doelpunt van Aziz Bouhaddouz in de laatste minuut van de blessuretijd kregen we uiteindelijk het antwoord op die prangende vraag: Marokko tegen Marokko dus.
Om mijn gebrekkige inzicht in de voetbalkunst nog maar eens te onderstrepen waag ik me nu even aan een boude voorspelling. Wat dacht u ervan: België wordt wereldkampioen! Jawel. We zullen onze zuiderburen eindelijk serieus moeten gaan nemen als zij gaan doen wat wij tot driemaal toe hebben nagelaten. België nummer één en nooit meer een Belgenmop, het zou zo maar kunnen. De ploeg maakte op mijn een zeer gedegen indruk tijdens hun eerste wedstrijd tegen Panama.
Voetbal is oorlog, zei Michels ooit. Dat het ook in de muziek op een oorlog uit kan lopen bewijst het trio Michel Chion, Lionel Marchetti en Jerome Noetinger. Deze artiesten huldigen het standpunt van de elektroakoestische muziek, die stelt dat in principe elke geluidsbron aangewend kan worden voor een compositie. Dus ook die van een oorlog.
In het stuk ‘Tous en Piste...’ van hun album ‘Les 120 Jours’ worden we geconfronteerd met het geluid van ontploffende bommen en granaten, salvo’s van machinegeweren, angstkreten, huilende kinderen en alles wat een echte oorlog tot een verschrikking maakt. Opvallend is dat de drie hun compositie larderen met iets dat op Arabische gebedszangen lijkt. Omdat ‘Tous en Piste’ gemaakt werd op het einde van de jaren ’90 – nog voordat 9/11 en de Arabische Lente plaats vond – kunnen we ons afvragen of deze muzikanten met de toevoeging van deze vocalen een soort voorgevoel hebben gehad van wat er zou gaan gebeuren in het Midden-Oosten. Een strijd van iedereen tegen iedereen; tous en piste, allemaal in de ring: iedereen vecht met elkaar, en er komt geen einde aan.
Gelet op de titel van het album lijkt het stuk ook te verwijzen naar het inktzwarte boek ‘Les 120 Jours de Sodom’ van markies De Sade. Bij ‘Tous en Piste’ moeten de muzikanten dan gedacht hebben aan de slotfase van ‘Salo’, Pasolini’s verfilming van dit boek. Daarin worden op de binnenplaats van een kasteel tientallen mensen op een gruwelijke manier vermoord, dit tot het seksuele gerief van een aantal geperverteerde heren. In die zin lijkt het stuk een voorspelling te zijn van de door ISIS bezette steden, alwaar de marktplaatsen vervielen tot een macaber circus van de dood.
Zitten we te wachten op een dergelijk grafische kunstuiting met betrekking tot het het ergste waar de mens toe in staat is....nee, niet echt. Maar Picasso vroeg zich ook niet af waarom hij zijn schilderij Guernica maakte. Hij gooide het op het doek en zette mensen aan het denken. En dat is wat Chion, Marchetti en Noetinger doen. Tous en Piste blijft actueel. Het verbeeldt de realiteit in het Midden-Oosten van onze tijd.
U bent gewaarschuwd. Rond 22.45 gaat u wat horen in Oud Anders.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 24 JUNI 2018 OP AAFM, 22.00 - 23.00 UUR
01 Stabat mater: Quando Corpus - Agostino Steffani - 4.27
De weinig gekende componist Agostino Steffani kwam enkele jaren geleden door de inspanningen van de sopraan Cecilia Bartoli weer in de belangstelling te staan. U gaat luisteren naar het Quando Corpus uit zijn Stabat Mater. Het wordt hier uitgevoerd door het Koor and Barokorkest van de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Gustav Leonhardt
02 Murder Song (5,4,3,2,1) - Aurora - 3.38
De Noorse dream pop zangeres Aurora Aksnes deed dit jaar Pinkpop aan. U hoort Murder Song (5,4,3,2,1) van haar album All My Demos Greeting Me as A Friend; de akoestische versie van dat nummer althans, zoals u het kunt vinden op de Deluxe editie
03 False - Lisbeth Quartet - 6.41
Enkele weken geleden lieten we u kennismaken met de Berlijnse jazzformatie Lisbeth Quartet. De band heeft genoeg leuke nummers geschreven om hen nog eens vaker op te voeren in ons programma. Dat doen we dus met het nummer False van hun album Grow.
04 Postcard from Heaven - John Cage - 21.24
Gaat u er eens voor zitten en ontspant u zich volledig. U gaat een reis maken van ruim 21 minuten lang. U komt er dan achter wat de Amerikaanse avant-garde componist John Cage zoal kan doen met de harp. Verwacht geen duidelijke melodieën of ritmes, maar meer een voortkabbelen van klanken op een sprookjesachtige oceaan. Een stuk om bij te mediteren. Het wordt gespeeld door harpiste Gabriele Emde
05 Saboui (le Bienfait) - Macire Sylla - 4.01
Maciré Sylla is een zangeres en danseres uit Guinea, een land in West-Afrika. Ze brengt een fusie van Mandingo, Afropop en Funk en heeft inmiddels vijf platen op haar naam staan. We presenteren u Saboui (Le Bienfait) van haar album Sarefi
06 Tous en Piste... - Michel Chion, Lionel Marchetti & Jerome Noettinger - 7.26
- zie boven -
07 Wu Wei - Christian Bollmann - 5.26
De naam Wu Wei verwijst naar het taoïsme. Het gaat erom dat een mens leert wanneer wel of niet actief te handelen. Het uiteindelijke doel van "Wu Wei" is het streven naar een evenwichtige situatie, en zodoende, zacht en onmerkbaar, in harmonie te geraken met het zelf, de anderen, en de omgeving. De componist Christian Bollmann heeft een passend stuk op de Wu Wei filosofie geschreven. Het wordt hier boventoons door hemzelf gezongen in de oeroude Balver grot in Duitsland
08 Goldberg Variations: Variation 1 & 2 - Johann Sebastian Bach - 3.26
We sluiten de uitzending af met een uitvoering van een tweetal delen uit Bach’s Goldberg variationen door Murray Perahia. De Amerikaan wordt gezien als een van de betere Bach vertolkers. U hoort variation 1 & 2
