Donderdag 8 maart 2018
Vorige week bespraken we op deze pagina Robbie Basho, de begaafde finger-picking gitarist die het plan had opgevat om de Amerikaanse muziek te voorzien van een raga systeem. Daarbij had hij een fusie van klassiek, folk en blues geënt op oosterse toonschalen en modaliteiten voor ogen. Tegenwoordig zijn er niet veel die Basho’s naam kennen. Een mogelijke oorzaak hiervoor ligt misschien besloten in het feit dat hij overvleugeld werd door zijn vriend en collega-gitarist John Fahey. Diens muziek werd door het Amerikaanse publiek als ‘dichter bij huis’ herkend. Een meer voor de hand liggende reden heeft echter betrekking op zijn persoonlijkheid. Naar verluidt schermde Basho zich af; hij begaf zich niet gemakkelijk onder de mensen. In de meeste gevallen komt dat een artiest duur te staan. Vuistregel: als iemand commercieel succes wil hebben, dan dient hij of zij zichzelf te verkopen. Met talent alleen kom je er niet.
Er waren meer muzikanten die het niet in zich hadden om een uitgekiende marketingstrategie toe te passen. In de paragrafen hieronder komen Gimmer Nicholson en Tia Blake ter sprake, twee getalenteerde artiesten die vrijwel volledig vergeten zijn. Dit ondanks dat ene juweel van een album dat ze ooit maakten.
Zet u Nicholson’s ‘Christopher Idylls’ (1968) op, dan komt u onvermijdelijk in de ban van de zes overweldigend mooie melodieën die deze plaat bevat. Het is zoiets als verdrinken in schoonheid, het ene nummer is nog fraaier dan het andere. U wilt onmiddellijk alles van hem weten en gaat op zoek op het internet. En dan raakt u teleurgesteld, want het web blijft het antwoord op de vraag wie nou eigenlijk Gimmer Nicholson was vrijwel geheel schuldig. Er zijn weliswaar wat bronnen die aangeven hoe hij de muziek van zijn album in elkaar zette, maar daarmee houdt het op. De persoon Nicholson blijft een mysterie. Producer Terry Manning, die o.a. met Led Zeppelin werkte, omschreef hem als een van de meest raadselachtige figuren die hij ooit was tegengekomen.
Dit is wat we weten: Nicholson was een sessie gitarist in Memphis die door allerlei bands werd ingehuurd. De schaarse foto’s die er van hem zijn laten zien dat hij meestal een donkere zonnebril droeg. Als solo artiest was hij een van de eersten die met een zogenaamd delay pedal werkte, een in zijn tijd nieuwe technische toepassing. Dit apparaat voert een door de muzikant zelf ingezet ritme aan hem terug, opdat er een nieuwe laag klanken aan toegevoegd kan worden. Zodoende vormt iemand als het ware een duet, triplet of kwartet etc. met zichzelf. Nicholson’s plaat toont aan dat hij dit proces tot in de perfectie beheerste.
Nicholson leverde zijn demo van Christopher Idylls in bij Manning. De uiteindelijke opname noch de albumhoes konden hem echter bekoren. Hij sprak zijn veto uit over de publicatie, waarna de plaat meer dan twintig jaar stof lag te vergaren in het archief van het Ardent label. Hieruit mogen we afleiden dat Gimmer een tamelijk onbuigzaam man geweest moet zijn. Pas in de vroege jaren ’90 gaf hij Manning toestemming Christopher Idylls op cd uit te brengen. Kort daarna overleed hij. Muziekliefhebbers die ooit op hem gestuit zijn, vragen zich af waarom deze sublieme muzikant niet méér albums heeft gemaakt.
Diezelfde vraag kan gesteld worden met betrekking tot de Amerikaanse Tia Blake (eigenlijke naam Christiana Wallman). In 1971, tijdens een verblijf te Parijs, bracht ze samen met een groep instrumentalisten zomaar opeens het album ‘Folksongs & Ballads’ uit. Daarna was het afgelopen. Ze keerde terug naar de States en heeft nooit meer iets gemaakt.
Wie, wat, hoe en waarom? We weten het niet. Over Tia’s leven heeft het internet zo goed als niets te melden. Er zijn geen aanwijzingen dat ze een loopbaan in de muziek ambieerde. Haar album kwam dus uit de lucht vallen. Ze was eigenlijk journaliste en toneelschrijver van beroep. Als tijdelijk muzikante heeft ze niet meer dan één live optreden gegeven. We luisteren naar die opmerkelijke, ietwat hese stem en kunnen slechts mijmeren over de persoon aan wie die stem toebehoorde. Vast staat dat ze niet meer leeft. Ze is in 2015 overleden.
Oud Anders begint de uitzending van zondagavond met Gimmer Nicholson’s ‘Millenial Harbinger’. Rond 22.42 hoort u Tia Blake met ‘Hangman’.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 11 MAART 2018 OP AAFM, 22.00 - 23.00 UUR
01 Millenial Harbinger - Gimmer Nicholson - 5.09
- zie boven -
02 Moonlight Serenade - Glenn Miller - 3.22
Een van de bekendste hits van Big Band leader Glenn Miller
03 10 Legends Op. 59 No. 6. Allegro con moto - Antonin Dvorak - 5.17
De Tjechische componist Dvorak heeft een grote hoeveelheid symfonische werken op zijn naam staan. U luistert naar de zesde van tien legendes voor orkest, uitgevoerd door het Slovaaks Radio Symphonie Orkest o.l.v. Stephen Gunzenhauser
04 Maggie's Farm - Bob Dylan - 4.07
Dylan in vorm in Earl's Court, London, 27 juni 1981
05 L'Egyptienne - Jean-Philippe Rameau - 2.56
Beatrice Martin toont aan waarom de Fransman Jean-Philippe Rameau een van de grootste componisten voor de clavecimbel was
06 Into Action - Vijay Iyer Sextet - 5.00
We vervolgen de presentative van Vijay Iyer’s laatste album ‘Far From Over’. We zijn op de helft!
07 Rock-A-Bye Boogie - The Davis Sisters -2.34
Er waren twee groepen zangeressen die zich The Davis Sisters noemden. De groep die het eerst opgericht werd bestond uit vier afro-amerikaanse zusjes, en de andere groep waren twee vrouwen die allebei Davis heetten, maar geen familie van elkaar waren. Om dat duo gaat het hier. Gezellige Rockabily
08 Yedikule - Kudsi Erguner Ensemble - 5.25
Kudsi Erguner met een Turkse variant van de Griekse rembetiko
09 10 Legends Op. 59 No. 7. Allegretto grazioso - Antonin Dvorak - 2.51
- zie track 03 –
10 Musique des Hakka: Song Lan - Ensemble Bayin - 3.58
Chinese volksmuziek uit Taiwan
11 Hangman - Tia Blake - 3.17
- zie boven –
12 Artikulation for Tape - György Ligeti - 3.55
Ook György Ligeti heeft zich enige tijd bezig gehouden met elektroakoestische muziek
13 Hirde - Ba Cissoko - 4.38
Het traditionele snaarinstrument de kora bestaat ook in elektrische vorm. De Guinese band Ba Cissoko wordt wel omschreven als ‘West-Africa meets Jimi Hendrix’
14 In Ieiunio et Fletu - Thomas Tallis - 4.25
Een fraaie samenzang van Engelands grootste polyfonist, uitgevoerd door het Hilliard Ensemble
