Donderdag 30 maart 2017
We merkten het al eerder op: soms wordt een muzieknummer zo knap verweven met een bepaalde scene uit een film of TV serie dat de kijker stevig in zijn schoenen moet staan om niet door emoties overmand te worden. In het artikel van 29 januari bespraken we een aflevering van de SF serie Black Mirror, waarin Alev Lenz’s ‘Fall Into Me’, een massale moordpartij van miljoenen mechanische bijen inluidde. Wat de scene zo sterk maakte was het contrast tussen het liefelijk gezongen nummer en de komende verschrikking. De holocaust wordt niet getoond, maar slechts gesuggereerd aan de hand van een oplichtende digitale kaart van Engeland; waar het rood wordt stijgen de bijenlegers op. Het gevoel van naderend onheil is bijna ondragelijk.Ook in Amerika zijn er scenarioschrijvers die de kijker midden in het hart weten te raken. Aaron Sorkin, de bedenker van de politieke televisieserie The West Wing is zo iemand. Zijn gelauwerde productie beschrijft de dagelijkse gang van zaken op de werkvloer van het Witte Huis. Zoals u weet is het Witte Huis niet alleen het onderkomen van de president en zijn gezin; het gebouw huisvest tevens een omvangrijk kantoor waar tekstschrijvers, adviseurs, voorlichters en specialisten op allerlei gebied tot diep in de nacht druk in de weer zijn om beleid te maken.
De scene waar het ons om gaat speelt zich af in seizoen 1, aflevering 10, ‘In Excelsis Deo’ en heeft betrekking op een veteraan uit de Koreaanse oorlog. De dakloze man wordt rond de kerst dood aangetroffen op een bankje in een park. In zijn jas vindt de politie het visitekaartje van Tobias Ziegler, de Directeur Communicatie van het Witte Huis. Het blijkt dat Ziegler de jas – een afdankertje van hem - ooit doneerde aan een fonds voor veteranen en er zijn kaartje in had laten zitten.
De tragische gebeurtenis waar hij door toeval bij betrokken raakt laat de doorgaans zo afstandelijke Ziegler niet los. Hij gaat op zoek naar familie van de man en vindt die in de persoon van diens zwakbegaafde broer, ook al zonder vaste woon- of verblijfplaats. Ziegler besluit om een begrafenis met militaire eer voor de vergeten soldaat te regelen. De regering betaalt.
Ja, en dan komt die bijzondere scene. We vangen beelden op van een jongenskoor in een kamer van het Witte Huis. De jongens zingen ‘The Little Drummer Boy’, een hartverscheurend mooi nummer dat Nederlanders waarschijnlijk nog het beste kennen in de uitvoering van Nana Mouskouri. Neemt u echter van ons aan dat het voor deze aflevering gebruikte Vienna Boys Choir een versie voor u in petto heeft die alle andere overtreft.
Vervolgens schakelt de camera over naar de begraafplaats. We zien shots van militairen die de kist dragen en paraderen op de maat van de muziek. Dan gaat het beeld weer terug naar het jongenskoor en, ook al weer op maat, stellen de hoofdrolspelers van The West Wing zich één voor één in het gelid op. Het afwisselende spel tussen die twee locaties – het jongenskoor in het Witte Huis en de begrafenis – heeft een prachtig uitgebalanceerd tempo. Samen met de muziek wordt het een cineastisch hoogstandje waarbij de eigenlijke betekenis het kader van de serie overstijgt: de makers bedoelden niet een fictieve persoon in een verzonnen serie te eren, maar daadwerkelijk allen die hun bloed voor het vaderland vergoten. De scene heeft een universele zeggingskracht. U houdt er de ogen nauwelijks bij droog.
In de video hieronder ziet u de bewuste scene. Oud Anders draait deze ontroerende versie van ‘The Little Drummer Boy’ zondagavond direct aan het begin van de uitzending.
TRACKLIST OUD ANDERS, ZONDAG 2 APRIL 2017 OP AAFM, 22.00 – 23.00 UUR
01 Little Drummer Boy (West Wing Versie) - 2.20
Er zijn weinig muzieknummers die zo perfect in een filmscene gemonteerd werden als ‘The Little Drummer Boy’ in de serie The West Wing. Componiste Katherine Kennicott Davis had het zich niet beter kunnen wensen. U kent het nummer allemaal in de versie van Nana Mouskouri, maar de allerbeste uitvoering is zonder meer die van het Vienna Boys Choir. Dat is de versie die u hoort.
02 Slow Down - Imany - 4.13
De voorouders van de Franse zangeres Nadia Mladjao komen uit de Comoren, een eilandengroep net boven Madagascar. Veel valt er niet over haar te vertellen, want daarvoor staat ze nog te kort in de publieke belangstelling. We kunnen echter wel vaststellen dat ze een heel bijzondere stem heeft. U gaat dat horen met het nummer Slow Down van haar album The Shape of a Broken Heart
03 Miroirs: Noctuelles, Tres Leger - Maurice Ravel - 5.15
De Japanse pianise Momo Kodamo geeft hier een impressive van de Noctuelles, oftewel de nachtvlinders, uit Ravel’s vijfdelige compositie voor piano solo genaamd Mirroirs
04 The Dreaming - Sheila Chandra - 8.24
Een van onze lievelingen in Oud Anders. U gaat luisteren naar een nummer van haar solo album ‘Weaving My Ancestors’ Voices’: The Dreaming
05 Samen op de Tractor - Naragonia - 3.54
Naragonia, een Vlaamse folkgroep, ontstond in 2003 tijdens het Andanças Festival in Portugal. Het duo speelt dansbare folk. De teksten van de song zijn in het Vlaams. U hoort het nummer ‘Samen op de Tractor’ van het album Carabel uit 2010
06 Piano Concerto No. 1 in D Minor, Op. 1: Rondo Allegro non troppo - Johannes Brahms - 12.42
Johannes Brahms schreef een van de fraaiste pianoconcerten aller tijden. U hoort het derde deel uit dit concert, uitgevoerd door Emanual Ax en het Koninklijk Concertgebouw Orkest o.l.v. Bernard Haitink
07 Malaguena - Carlos Montoya - 4.12
Carlos Montoya heeft de flamenco eigenlijk losgemaakt van wat het oorspronkelijk was, nl. een begeleiding voor traditionele dansen. De stijl werd dankzij hem onafhankelijk. Hier een van zijn Malaguenas; dat zijn traditionele Spaanse dansen
08 The Noon Train - Christian Marclay & Elliott Sharp - 3.50
Stevige avant-garde van gitarist Elliott Sharp en draaitafel duivelskunstenaar Christian Marclay met het nummer The Noon Train. Marclay wordt gezien als de uitvinder van Turntablism, een techniek waarbij de dj zijn draaitafels als muziekinstrument gebruikt door met platen te scratchen en andere technieken toe te passen
09 Klezmer a la Bechet - Duo Jalal - 4.48
Het bijzondere duo Kathryn Lockwood en Yousif Sheronick bespeelt respectievelijk de viola en de snare drum. Ze maken een soort muziek die het midden houdt tussen folk en klassiek
10 Kisses In The Dark - Imany - 3.47
Nogmaals Imany. Als het ware een vrouwelijke bas die verder gaat waar de oudere Tina Turner ophoudt
