Donderdag 10 november 2016
Je zou haast zeggen dat de poll makers keer op keer niet-representatieve steekproeven van de Amerikaanse bevolking hebben genomen toen ze de verkiezingsuitslag probeerden te voorspellen. Hebben ze daar in de States soms geen kaas gegeten van statistiek? De grootste clown heeft gewonnen, en niemand die het aan zag komen. Behalve de clown zelf natuurlijk. Die hamerde er de laatste dagen op dat de polls er faliekant naast zaten. Onder aanvoering van het anti-Trump kamp CNN lachte de rest van de wereld zich een ongeluk om de spartelende Donald, maar - Luctor et Emergo! - hij kreeg gelijk. Begin volgend jaar mag hij zijn verzameling riante onderkomens inwisselen voor het stulpje dat bekend staat als het Witte Huis. Het lot van de Baltische staten zal binnenkort met een paar golfslagen op een van Trump’s buitentjes bezegeld worden. Poetin: hole in one.Wat een rampspoed voor de aanhangers van Clinton. Ze kreeg de meeste stemmen, maar verloor de slag om de kiesmannen. Dat werkt zo: stel dat Hillary tien miljoen inwoners van een staat met vijftig kiesmannen achter zich krijgt en daar wint. De kiesmannen gaan dan naar haar toe. Trump wint in drie staten een totaal van negen miljoen stemmen, en elk van die drie heeft twintig kiesmannen te vergeven. De som leert dat hij met een miljoen minder stemmen 3x20=60, oftewel tien kiesmannen meer dan zijn tegenstander heeft en president wordt. Heet zoiets nou ‘rigged’? Niet echt, maar raar is het wel. Het systeem van de kiesmannen werd ergens tegen het einde van de 18e eeuw ontworpen om de rechtstreekse invloed van het volk in te dammen. Het hield geen rekening met alle demografische verschuivingen sindsdien. Voorstanders van deze manier van stemmen wijzen er op dat het vrijwel nooit voorkomt dat een kandidaat met de meeste stemmen toch nog verliest. Wat nou, nooit: in de recente geschiedenis is het twee keer gebeurd, zie Al Gore versus George Bush in 2000, en nu dus.
Bij een dergelijke ontwikkeling past de blues. Het genre heeft immers een song voor alle grote en kleine tegenslagen in het leven. In afwachting van een Eric Bibb of Keb’ Mo die het debacle van dit verkiezingsjaar beschrijven met een titel als ‘Post-Election Blues’, stellen we ons in Oud Anders vooralsnog tevreden met een song van het duo Sonny Terry en Brownie McGhee. De inhoud van hun nummer ‘Bottom Blues’ is niet zozeer van toepassing op de recente verkiezingscampagne; de levensomstandigheden van het tweetal zijn dat echter wel. Brownie was namelijk kreupel en Sonny blind. In een cynische analogie met de presidentskandidaten van 2016 zouden we kunnen zeggen dat Hillary zich nauwelijks kon voortbewegen door een een e-mail schandaal dat haar bleef achtervolgen, en dat Mr. Trump helemaal niets ziet behalve zichzelf.
Het is het verhaal van de lamme en de blinde. Helaas hielpen ze elkaar niet voort, zoals de figuren in de Bijbel of zoals Sonny Terry en Brownie McGhee dat deden. Integendeel. Gezamenlijk zijn ze er bijna in geslaagd om het geloof in de democratie om zeep te helpen.
Tot zover de Amerikaanse Verliezingen (nee, dat is geen tikfout). De twee jaar durende campagne van beledigingen over en weer was verschrikkelijk om aan te zien. Laten we troost zoeken in de blues. Daar is het genre immers voor bedoeld.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 13 NOVEMBER 2016 OP AAFM, 22.00 - 23.00 UUR
01. Blues for Piano - Conlon Nancarrow - 2.21
Een compositie van de meester van de piano player gearrangeerd voor de Conloninpurple, een uitvinding van de Duitse geluidskunstenaar Trimpin. Tientallen paarse bazuinen hangen in een ruimte en produceren een door de computer gestuurd marimba-achtig geluid.
02. Maeva Tahiti - Tahitiaanse drummers - 5.55
Traditionele percussieve muziek uit Tahiti.
03. What Are You Doing the Rest of Your Life - Anita O'Day - 6.15
Anita Belle Colton vernoemde zich naar een verbasterding van de slang uitdukking ‘dough’, dat geld betekent. Verder was ze bekend onder de bijnaam ‘the Jezebel of the Jazz’. Een onverschrokken tante die tot de betere jazz zangeressen behoort.
04. Casse-Noisette: Café, Danse Arabe - Opus 333 - 3.22
De groep Opus 333 arrangeert werken van bekende componisten voor de saxhoorn, een instrument dat vriendelijker klinkt dan de meeste blaasinstrumenten. Hier een deel van Tchaikovski’s Notenkrakerssuite.
05. Sid Ol' Kid - Marty Paich - 5.04
Marty Paich was componist, arrangeur, platenproducer, music director voor films en dirigent. Hij heeft met zeer uiteenlopende artiesten samengewerkt, zoals Sarah Vaughan, Ray Charles en Michael Jackson. Hier zijn vertolking van een bekende Broadway hit.
06. Arcanum: Adempte - Lera Auerbach - 4.53
Lera Auerbach is een muzikante die de traditie van 19e en 20e eeuwse componisten/pianisten voortzet; denkt u daarbij aan Chopin, Liszt en Rachmaninov. In haar vaderland Rusland heeft ze ook grote successen behaald als schrijver van romans en gedichten. In een van haar meest recente composities, ‘Arcanum’, speelt ze samen met de altvioliste Kim Kashkashian.
07. Bottom Blues - Sonny Terry & Brownie McGhee - 2.47
Sonny Terry was een mondharmonicaspeler en nagenoeg blind, terwijl gitarist McGhee als kind door polio getroffen werd. Ze vonden elkaar en vormden een succesvol blues duo dat vele platen gemaakt heeft.
08. Periferisch-Diagonaal-Concentrisch - Frans Geysen - 3.55
Ongeveer gelijktijdig met, maar onafhankelijk van de grote Amerikaanse minimalisten Glass, Reich en Riley ontwikkelde de Belg Frans Geysen zijn eigen merk Minimal Music. Hier een compositie voor blokfluitspelers. Geysen droeg het instrument een warm hart toe.
09. I Feel Just Like A Child - Devendra Banhart - 4.46
Devendra Banhart is een van de toonaangevende artiesten binnen de zogeheten New Weird America beweging. Hier een nummer van zijn album Cripple Crow uit 2005
10. Cherokee - Column One - 6.56
De avant-garde groep Column One demonteert muziek. Lijkt een nummer in het begin nog ergens op, dan valt het even later langzaam maar zeker in stukken uiteen.
11. It Seems the Better Way - Leonard Cohen - 4.22
Nog een songschrijver die de Nobelprijs voor de literatuur zou kunnen winnen; Leonard Cohen was als dichter al bekend in Canada voordat hij begon te zingen. Hier een nummer van zijn laatste album
12. 3 Chœurs: Au delà du Temps, au delà des Saisons - Opus 333 - 3.05
- zie track 04: nog een compositie van Tchaikovski vertolkt door het saxhorn kwartet Opus 333.
