Donderdag 13 oktober 2016
Amerika beleeft een omkering van waarden. In een tijd waarin een buitenstaander de race naar het Witte Huis alleen nog maar met plaatsvervangende schaamte kan bekijken, wordt 's lands belangrijkste vertegenwoordiger van de door het establishment ooit zo verguisde popcultuur onderscheiden met de Nobelprijs voor de literatuur. Hoog wordt laag en laag wordt hoog.“Dylan is God”, stond er eind jaren ’60 op menig schooltas geschreven. Iets teveel eer voor een sterfelijke rockheld, maar wellicht zou de rebel die generaties lang op handen werd gedragen een betere president zijn dan Hillary en Donald. Dit cartooneske tweetal doet er immers alles aan om het ambt door het slijk te halen. Ze slagen daar zelfs beter in dan alle geëngageerde muzikanten van de afgelopen zestig jaar bij elkaar. Ook de gelauwerde folkzanger had niet kunnen voorspellen dat de Amerikaanse presidentsverkiezingen op zo’n wanvertoning zouden uitlopen.
Dylan is met zijn 75 jaar te oud om nog president te worden. Bovendien zou hij het niet willen. Politiek is in zijn eigen woorden niets anders dan een “Idiot wind, blowing around my skull/From The Grand Coulee Dam to the Capitol”. Hij ziet het als zijn taak om de tekortkomingen van de politiek bloot te leggen, maar zou er nooit aan meedoen door zich verkiesbaar stellen. Een maatschappijcriticus dient immers afstand te bewaren tot zijn onderwerp. Alleen dan kan hij zinnige dingen zeggen.
Laat er geen misverstand over bestaan: Dylan nam weliswaar afstand van de politiek, maar zijn invloed erop was natuurlijk aanzienlijk. Zonder hem zouden de protesten tegen Amerikaanse bemoeienis met andere landen stuurloos geweest zijn. Dylan gaf het anti-oorlogssentiment onder de jongeren van deze wereld een duidelijke stem. Een stem die uitgroeide tot een op zichzelf staande politieke beweging.
En zo is het bij Dylan met alles. Hij neemt afstand van datgene wat hem bezig houdt, maar staat er tegelijkertijd middenin. ‘Shelter from the Storm’, een song van zijn alom geprezen album ‘Blood on the Tracks’, beschrijft het verval van een liefde. Zonder al teveel emotioneel pathos somt de analyticus Dylan de feiten op in het verloop van een relatie. Zijn geliefde was een veilige haven, en opeens is ze dat niet meer. Een uitleg wordt niet gegeven. Paradoxaal genoeg is het echter juist deze nuchtere vaststelling die ons gewaar maakt van het leed dat achter de woorden schuilgaat. Dylan kijkt en beoordeelt; tegelijkertijd koel - en met bloedend hart.
Zondagavond draait Oud Anders ‘Shelter from the Storm’ direct aan het begin van de uitzending.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 16 OKTOBER 2016 OP AAFM, 22.00 - 23.00 UUR
01. Shelter from the Storm - Bob Dylan - 5.00
Een nummer van het alom geprezen Dylan album ‘Blood on the Tracks’. De ik-figuur in de tekst beklaagt zich omdat hij zijn geliefde als vertrouwde veilige haven verloren heeft
02. Bechet Parades The Blues - Sydney Bechet - 4.22
Klarinettist Sidney Bechet was een belangrijke pionier van de jazz. Van hem hoort u het nummer Bechet Parades the blues van het album From Ragtime to Swing
03. Sonata nr. 9 Op. 4: Allegro - Francesco Geminiani - 3.48
Francesco Geminiani is bekend geworden om een van de fraaiste symfonische composties van de barok, ‘La Foresta Incantata’. In zijn tijd werd hij echte veeleer gevierd als een onovertroffen vioolvirtuoos. De Sonata nr. 9 is een voorbeeld van zijn werk voor viool solo
04. You Better Get Right - Reverend Gary Davis - 3.50
De Reverend Gary Davis heeft een grote invloed uitgeoefend op de jonge folkzangers van Greenwich Village, zoals Bob Dylan en Townes van Zandt. Hij was een van hun leermeesters
05. Le Renard et la Rose (fragment) - Robert Normandeau - 6.44
Canadese elektro-akoestische klanken van Normandeau, die studeerde bij de Fransman Francis Dhormont, die tezamen met Pierre Schaeffer aan het begin stond van de Musique Concrete
06. Piano Sonata No.2 In F Sharp Minor Op.2: Scherzo/Allegro - Johannes Brahms - 4.55
Een deel uit de tweede piano sonate van Brahms, een werk dat eigenlijk gecomponeerd werd vóór zijn gepubliceerd debut, de eerste pianosonate, maar pas later openbaar werd gemaakt omdat de componist het werk minder kwaliteit vond hebben. U hoort pianist Anatol Ugorski het scherzo-allegro vertolken
07. Maya - Susheela Raman - 4.37
De Britse Susheela Raman is een zangeres met een Indiase Tamil achtergrond. Haar muziek verwerkt jazz- en bluesinvloeden met klassieke muziek uit het zuiden van India
08. To Rock This Mobil - Eleni Karaindrou - 4.12
Elena Kariandrou is een Griekse componiste van filmmuziek. Hier hoort u een nummer van haar soundtrack voor Voyage to Cythera, over een Griekse communist die na een verblijf van dertig jaar in Rusland weer terugkeert naar zijn vaderland. To rock tis Mobil is onderdeel van deze OST en klinkt aangenaam jazzy
09. Knocking Piece - Ben Johnston - 5.25
Twee drummers openen het deksel van een vleugelpiano en beginnen het instrument van alle kanten te bekloppen en te beslaan
10. Little Rootie Tootie - Thelonious Monk - 4.06
Een compositie van het ritmisch wonder Thelonious Monk, een van de origineelste jazzmusici die Amerika ooit heeft voortgebracht. Van zijn Black Lion & Vogue Sessions hoort u het hupse ‘Little Rootie Tootie’
11. Suite voor Harp Op 83: Hymn St. Denio/Fugue – Benjamin Britten - 6.54
De 80-jarige Julie Loman, gevierd harpiste, vertolkt Britten’s Suite voor harp
