Donderdag 11 augustus 2016
Het valt niet mee om tot vijf uur in de ochtend naar de Olympische Spelen te kijken. Zeker niet als onze arme atleten de een na de andere nederlaag aan elkaar rijgen. Nu ja, op een paar na: Anna van der Breggen, Tom Dumoulin en Anicka van Emden hebben de eer van onze natie voorlopig gered. Laten we de moed erin houden. De hockey(st)ers gaan goed, de volleybalsters zelfs onwaarschijnlijk goed, en met het zeilen lijkt het ook wel snor te zitten. Annemiek van Vleuten had eventueel een medaille in het schoonspringen kunnen winnen, ware het niet dat ze met haar snoekduik niet in een vriendelijk watertje, maar op een keiharde betonnen rand terechtkwam. Vreselijk om te zien. Ieder ander zou hals, nek en nieren gebroken hebben, zo niet van Vleuten. Het bevestigt maar weer eens dat wielrenners de echte bikkels zijn onder de sporters. Dumoulin onderstreepte die notie door met een gebroken pols zilver te halen. Nooit geweten dat handbal zich tot zo’n ruige sport zou ontwikkelen. Ergens tijdens de westrijd Nederland – Argentinië probeerden twee van onze speelsters met vereende krachten een Argentijnse tegenstandster te wurgen. Ze kregen er niet eens een tijdstraf voor. Wat ik tijdens het handballen allemaal zag gebeuren op het veld zou genoeg zijn om een voetbalmatch binnen tien minuten te devalueren tot een spelletje van drie tegen drie. Tja. Free fight lijkt erbij te horen in het handbal van nu.
Dafne Schippers moet nog komen. Blijf dus kijken! Met vierkante ogen en een dikke trui aan. Dat laatste is nodig, want in Twente worden er al temperaturen van rond het vriespunt gemeten. Ter illustratie een foto van – nee, niet de allereerste paddestoel die ik in mijn tuin aantrof; paddestoelen heb ik zo’n beetje het hele jaar door. Dit is hooguit de eerste exemplaar van de naderende herfst.
Wind, regen en paddestoelen ten spijt, de uitzending van zondag maakt ook nog deel uit van de Oud Anders Zomerweken. Aflevering zes alweer, de vakantie vliegt voorbij. Wat u zoal te wachten staat leest u hieronder.
PLAYLIST OUD ANDERS, ZONDAG 14 AUGUSTUS 2016 VAN 22.00 - 23.00 UUR
01. Bron-Yr-Aur - Led Zeppelin - 2.06
Led Zeppelin associëren we doorgaans met stevige hardrock. Dat de jongens ook heel gevoelige nummers konden maken bewijzen ze met Bron-Yr-Aur (vernoemd naar de Welshe cottage van de familie van Roger Plant, de zanger van de band). Jimmy Page geeft een voortreffelijk staaltje akoestisch gitaarspelen weg.
02. Grand Etudes de Paganini - Franz Liszt - 4.55
De ene virtuoos neemt een compositie van een andere als uitgangspunt; het levert een piano etude op die maar weinigen kunnen spelen. Liszt zelf kon het natuurlijk, maar was wel zo vriendelijk om de moeilijkheidsgraad in latere versies aan te passen voor technisch minder begaafden. U hoort George Emmanuel Lazaradis.
03. Ogunde - John Coltrane - 3.38
Het nummer Ogunde begint en eindigt als een melodieuze ballad, maar heeft toch ook wat trekken van Coltrane’s zucht tot experimenteren. U vindt het op zijn album Expression uit 1967.
04. Young Leonard - Jackie Oates - 4.29
Folkmeisjes (nu ja, Oates is 33) met een een mooie stem, we zijn er dol op in Oud Anders. Dit keer laten we de Britse Jackie Oates aan het woord. Haar album Hyperboreans is een compilatie van zelfgeschreven songs en arrangementen van oude volksliedjes. ‘Young Leonard’ behoort tot de laatste categorie.
05. Set no. 1 for Small Orchestra: Calcium Light Night - Charles Ives - 3.20
Ives is een componist die de luisteraar voortdurend op het verkeerde been zet. Hij kan plechtig beginnen, om dan opeens uit de hoek te komen met een bijna vulgair marsje. Typisch Amerikaans misschien? Frank Zappa deed ongeveer 70 jaar na hem hetzelfde.
06. I Ain't Gonna Give Nobody None O' This Jelly Roll - Mamie Smith - 3.07
Mamie Smith was de eerste bluesartiest die op de plaat werd vastgelegd. Dat gebeurde in 1920 met het nummer ‘That Thing Called Love’. Smith was Afro-Afrikaans, en bovendien nog een vrouw ook; de Ku Klux Klan zou haast kruisen voor de deur van de opname studio in brand steken. Zover is het niet gekomen, maar de mailbox van het platenlabel overstroomde wel degelijk met dreigementen vanuit heel Amerika.
07. Lady L. - Shakti with John McLaughlin - 7.27
Jazzgitarist McLaughlin is op zijn best als hij met muzikanten uit India samenwerkt. Zowel jazz als Indiase klassieke muziek laten veel ruimte voor improvisatie, dus de combinatie van beide genres is niet zo onwaarschijnlijk als het lijkt.
08. Albatross - Fleetwood Mac - 3.07
Het beste instrumentale rocknummer ooit? De meningen zullen erover verschillen, maar sfeervol is het wel, deze muzikale verzinnebeelding van de vlucht van de grote zeevogel.
09. Move I - Ned Bouhalassa - 7.59
Neem het geluid van vliegende bijen op en ga ermee aan de slag in de studio. De Canadese elektroakoestische componist Ned Bouhalassa tovert het vriendelijk zoemend volkje om tot een futuristisch doodseskader.
10. Figura Nox - Eyvind Kang & Jessica Kenney - 5.19
De viola van Kang en de klassiek geschoolde stem van Kenney bouwen reiken over de eeuwen heen naar oeroude, verloren gegane Perzische tradities. Hun poging blijft een hypothese, maar treft doel: het in nevelen gehulde verleden wordt werkelijkheid in deze mystieke compostie.
11. Guglielmo Tell: Sinfonia – Gioacchino Rossini - 6.01
Rossini in optima forma, en dat betekent één groot feest. Konden onze handboogschutters maar even goed mikken als de held van dit verhaal, dan zouden we een aantal gouden medailles rijker zijn. Wilhelm Tell, oftewel raak schieten als het absoluut moet: een uitbundige Rossini mist hoe dan ook nooit.
12. Three Etudes, Op. 29, No. 23 in G Major: Andante Lento (fragment) - Fernando Sor - 3.00
We begonnen de uitzending met een nummer op de akoestische gitaar en sluiten ermee af. William Carter brengt het nummer ‘Le Calme’ van Fernando Sor.
