Donderdag 22 oktober 2015
Een klassiek muzikant die gezegend is met het nodige talent en daarnaast over een gezonde dosis ambitie beschikt, kan voor zijn carrière nergens beter terecht dan in het land dat al eeuwenlang de toon aangeeft op het gebied van de klassieke muziek. Welk land bedoelen we? Op het gevaar af dat Fransen, Italianen, Russen en Amerikanen deze paragraaf met enige ontstemming lezen, zeggen we: dat is zonder meer Duitsland. Al sinds de dagen van Bach heeft ons buurland de muzikale competitie met de overige Europese staten in zijn voordeel beslecht. Geen kunst eigenlijk, als je je erop kunt beroemen in relatief korte tijd het een na het andere genie opgeleverd te hebben. We noemen in dit verband Bach (en zonen) nog maar eens; Haydn en Beethoven natuurlijk; Mozart, Schubert, Schumann, Mendelssohn, Brahms - en dan hebben we alleen nog maar over de late barok, de klassieke stijlperiode en de romantiek. In latere jaren heeft zelfs het nazidom de Duitsers niet belet om muzikale grootheid welhaast boven alles te vereren. Reinhard Heydrich, voorzitter van de Wannseekonferenz en het brein achter de holocaust, speelde voortreffelijk piano en viool. We moeten met verbijstering vaststellen dat uiterste kwaadaardigheid en muzikaal talent hand in hand kunnen gaan in de psyche van één en dezelfde persoon.Als de rest van de wereld de blik naar een bepaald land richt om te horen hoe de culturele wind waait, dan doet dat land blijkbaar ergens iets goed. Ongetwijfeld zal dat te maken hebben met de kwaliteit van het muziekonderwijs, maar vooral ook met de verspreiding ervan. Bach kwam uit een familie die zich al generaties lang met muziek bezig hield, ondanks het feit dat ze bepaald niet tot de hogere kringen behoorde. In Duitsland was een gedegen muzikale opleiding niet voorbehouden aan de rijken, zoals dat in andere landen vaak wel het geval was.
Kijken we naar onze moderne tijd, dan zien we dat de Duitsers er een uitgekiend systeem van scouting op na houden. Wat de Amerikanen doen in sport, doen de Duitsers in de klassieke muziek: via allerlei competities worden muzikale talenten gespot en vervolgens begeleid in het nastreven van een internationale carrière. De Deutscher Musikwettbewerb (DMW), onderdeel van de stichting Deutscher Musikrat, gaat hier heel ver in. Ze geeft financiële ondersteuning aan aspirant professionals, regelt optredens voor hen met beroemde orkesten of andere uitvoerders en biedt winnaars van de jaarlijkse DMW competitie de mogelijkheid om een cd te maken. Kom daar in Nederland eens om. Hier kan een muzikant zich het vuur uit de sloffen lopen zonder dat hij ooit serieus genomen wordt; laat staan dat een label zich zou melden om een cd met hem te maken.
Oud Anders presenteert zondag de winnaars van de Deutscher Musikwettbewerb van de jaren 2008, 2011 en 2012. Dat zijn respectievelijk de pianist Alexej Gorlatch, de trombonist Lars Karlin en de saxofonist Koryun Asatryan. De heren zijn weliswaar geen geboren Duitsers, maar ze studeren, werken en wonen in Duitsland. Dat is een voorwaarde om te kunnen profiteren van de inspanningen die de DMW verricht voor veelbelovende jonge muzikanten.
Koryun Asatryan speelt het saxofoonconcert op. 109 van Alexander Glasunov
Playlist OUD ANDERS, zondag 25 oktober 2015 van 22.00 tot 23.00 uur
01. Adamah - Zohara - 2.43
02. Big Ten Inch - Bull Moose Jackson - 2.13
03. Polonaise in A-flat major, Op. 53 - Frederic Chopin - 7.12
04. Wind Over The Plains - Hayden Chisholm - 8.13
05. Butterfly's Dream - Jeff Pressing - 4.26
06. Mand Dhun - Vishwa Mohan Bhatt & Ronu Majumdar - 10.10
07. Filthy Habits - Frank Zappa - 5.40
08. Drill, Daddy, Drill - Dorothy Ellis - 2.58
09. Don't Be Frightened - Zohara - 3.57
10. Vallflickans Dans - Hugo Alfven - 3.53
